Inhoudsopgave

Inhoudsopgave

Verhaal over Gesprek tussen een Ambtskundig creatief therapeut,

Een  Zorgvol Dialogus, Client en Hulpverlener.

Een Richtlijn voor Richt- en Scheidslijnen binnen

de psychiatrische zorg

Vrijwillige Inzet van Artsenij

Client ervaring een  Zegen  of een Last.

Kerntaken leemte 'arbeidsre•ntegratie'

Een document over herstelgericht handelen bij kinderen

tussen 5 en 16 jaar.

Projectplan voor Innovatie, Innocentie en Informatie.

Kerndocument zorg aan complex

georienteerde zorgproblemen.

Document  over afscheid, rouw en verlies van

beminde of gewaardeerde personen

Een document over het therapeutisch ingrijpen  bij

mensen met een waan, of een bewustzijn dat niet

Tussen Waanzin en Waanmin

Diverse korte notities op Zorg

Een reden tot Feest.

Hulpverlening verhaal

Zorg, van Herstel naar Herwaardering.

 

Verhaal over Gesprek tussen een Ambtskundig creatief therapeut,

en een Wetenschappelijk onderzoeker,  in dienst van de fictie originalis.

 

 

 

Diana Ð De creatief therapeut.

Maxim Ð De wetenschappelijk onderzoeker.

 

Maxim, Het weledele  genoegen is mijnerzijds om u te mogen ontmoeten in het

licht van een doel als ditgene  gesteld  is als onze  bijdrage   aan de  zorg.

In aanvang wil ik u verzekeren  dat ons werkterrein subliem is in zijn voorkomen,

en volledig stoelt op  inzichten verkregen en bewezen   in de tijden die voor ons liggen,

en  na ons zullen komen, immers  geen mens ontsnapt aan het wiel  des  tijds.

En dientengevolge is een  wiel een draaiend   rad dat wederwentelt tot zijn  uitgangspunt.

 

Diana, Het genoegen om u te ontmoeten, licht mijn wezen op met een blijheid

om  ook uw ziel te mogen zien stralen in de gunst dat we beiden

ons medeleven tonen aan onze medeschepselen. Immers de natuur dient  haarzelf

en  zorgt voor eigen   herstel. De dieren,  de lichamen der mensen  getuigen van het genezend

vermogen als de schade in vol bewustzijn  is doorleefd en het wezen  zelf geen schade aandoen.

 

Maxim, Dan  kan ik concluderen   dat we beide vanuit ons werkveld   in goeden

doen verkeren   en inzicht hebben  gekregen in de door ons gestelde   aanvankelijkheden,

en ook onze introductie in gelijkheid hebben vervolgd. Wil  ik u vragen om in aanwezigheid

van mijn hoogingestelde Geest, een vraag te beantwoorden die vanuit,

in mijn  eigen licht gezien, wetenschap, onverklaarbaar en ook nog niet  tot ten volle zekerheid benaderd is.

Als zijnde een redelijk  begiftigd wezen  wil ik u eerst vragen  of u zich hoog

acht om mijn vraag aan te horen en mij van antwoord te verschaffen  of dat ik mij

zal wenden tot andere interessen die de wetenschap meer licht in dagelijkse kunde verschaffen,

wat in mijn zicht meer uw kunde is.

 

Diana, Uw vraag, is een vraag die door mij wel beantwoordt zal worden,

en ook zeker  in mijn wezen  een  gevoel  van verlangen  opwerpt   om  ook

de wetenschap te kunnen dienen, die in mijn werkgebied nog niet tot op de

hoogte is gekomen dat ik vanuit mijn invoelendheid en kunde er een bijdrage

aan zou kunnen  leveren in het vinden  en verwachten van niet alleen

antwoorden, maar  ook het verschaffen  van Hoop, Rechtvaardigheid, en de

doelstelling van de wetenschap, de vorming  van het rationeel Geweten.

Bewijst mij uw goedblijken door mij uw vraag in volledigheid voor te

leggen, en uw eigen overwegingen in hetzelfde licht mee te geven,

daar een  mens   van waarlijk medeleven, niet alleen

leeft van Stellingen en Hypothesen, maar ook

zeker het onderzoek,  en zelfs de

 

 

 

 

 

kleinste  zijpaden  als een  veelomvattende  indruk willen ontvangen

ten tijde de voeding te verkrijgen  die  nodig is om het menselijk

wezen   vanuit het volste licht te aanschouwen.

 

Maxim, In mijn wetenschap u de vraag voor te leggen

en ook mijn bewijzen van kunde  en overlegging te geven,

doe ik u mijn vraag in een lofzang toekomen, derhalve mijn  vraag

een zielsverlangen is de Ratio haar beminde plek terug te geven die

de aardse lusten hebben bedorven. Deze lofzang in mijn

bescheidenheid is een weergave van mijn inblik  in het ware wezen

van de grootste vraag die er bestaat, en derhalve niet te beantwoorden

door een mens in zijn onvolmaaktheid ten halve een  wezen  zonder

zijn zielsbeminnen ontvangen te hebben. Zo vraag ik u om mijn vraag

en mijn zielsbeminnen te vervullen. Want geen mens vraagt een ander

zonder het vertrouwen gewonnen te hebben om een vraag vanuit zijn

zachte of diepste natuur of geneigdheid te beantwoorden. Zo  zal ik u

na uw goedvinden de zang voorgeven.

 

Diana, Uw zang oh wetenschapper, is voor elke ware meevoelende

en meelevend  mens  een zegen om te horen, in antwoord op  uw  vraag zal ik

u een  blijk  geven  van mijn waardering die ongevoeglijk weergeeft, in passende

en wellevende bewoordingen wat uw diepste openbaring in mij wakker roept,

en  uw  vraag bij mij aan inzichten wakker  roept.  Die door de creatie van bewustzijn

weer tot stilte gebracht kan worden. Ga in uw  ootmoed  en  verstand  op  weg  uw  zang te voorgeven.

 

Maxim,

Een zang, een rijm, van louter verstand  en  onbegrip.

Onbegrip van de  natuur voor de sterren in de nacht,

De Zon die kunstmatig   voortgebracht aan de hemel hangt.

De maan die de reeksen der  natuur weergeeft,

Met eenvoudige samenstellingen der materialen,

De maat weergeeft die in de mens besloten ligt.

Dit zag mijn Geest, en  ook zag zij haar oorsprong.

Doch de oorsprong, in kwestie  in eenvoud begonnen,

Is te hoog en  te veelomvattend om door de Geest,

Te worden ontgonnen. De vraag is de vraag

Vanwaar de scheiding der functie, van

Ziel,  en verstand.

Van Geest en Gevoel.

Ook de Ziel lijkt in haar onvolkomenheid

Vaak te bogen op een leedvol bestaan.

Wat is haar aanvullend  geheel die

Haar rein maakt en ook heel. Waar is

de aardse zinnen  door geraakt, Dat

mensen zich heugen  en zich bogen

Onder vreugde en leed.

Dat Mensen met Rede zich versterken  met

 

 

Voeringen  over de beste wegen tot geluk,

En dat Mensen met Gevoel, zich bogen op

De beste wijze van gelukkig  zijn, en  dat baseren

Op het geven  van het hoogste goed.

Mijn wezen als geen  ander verlangt naar

Begrip, doch louter onbegrip is haar gegund  door

De kwetsbare kant van het gevoel  die  door de

Neutraliteit  en droogheid van de Ratio, wordt

Weerhouden om in aandacht antwoord tegeven

Op de diepste woorden van de mens.

Dit begrip. Voor een gelukkig mens  een zekerheid,

Hoop ik in mijn onmacht, ten einde de wetenschap

Haar  vervulling te geven  en ook de Ratio haar

Genoegen, leg ik in verzekerdheid   van goed

Welbevinden bij u neer   in ontzag voor de zijde die

Voor mij ongezien   blijft en  zelfs  voor de  Ratio

Onbegrepen. Uw gave die  uw waardering mij geeft

Zal mij voeren tot een Vol besef van aandachtig weten.

In het gevoel is zij voor mij niet te vinden, maar in

Mijn Ratio is zij al zeker.

 

Diana,

Uw vraag en  uw  last,

Uw analyse weergegeven  in uw

Lofzang op de mens. Uw inzicht

In het wezen, Geeft uw

Wetenschappelijk inzicht weer.

De waardering die  ik u doe toe komen,

Zal in louter besef   van ontmoeting met

Een hooggeacht wezen, een verhaal zijn,

Opgetekend uit de mond van een  kinderlijk

Wezen. Dat  toch in  gedrag  bekend staat

Als de hoogste staat. Toch dit wezen  is in

Slechts 2 dagen gevormd, een om haar ziel

Te doen zien dat verstand, bij zoeken, blijft zoeken,

En dat twee het gevoel, bij onvermogen  zich blijft

Terugtrekken. Daarom de derde dag, is de volmaaktheid

Zelve en geeft blijk  van het begenadigt  handelen die de

Mens haar glans geeft.

Zie uit naar mijn waardering hier komt het verhaal.

 

Eens geboren, Een grote koning, reisde over land,

Tot aan de  vlakte der zee.

Zij spleet   in tween   en  droeg haar ene kant op de andere zijde Te

mijden. De tweede zijde zei zij zich te delen tot verlangen en

afkeer.

 

 

De koning Liep door het midden en gaf zijn bevel.

De zee  onverdroten van eigen  afkomst en van eigen  eenheid,

Liet elke zucht uit zich klinken.

Ook de Aarde onder de zee,

Trilde in ontzag voor de koning.

Midden op het water,  uitkijkend over de wijkende  vlakte

En  het gespleten  deel, Zag de koning, het is niet Goed.

Eenheid is vaardiger in handelen en gevoeliger  voor

De noden van de voorbijganger.

Zijn  hand uitstrekkend   over water,  de  wind bevelend door

Aandachtig de schepper vragend. Keerde het water weer

En doordrong de  wijdte  van de  kloof van scheppend vragen.

Allereerst, boog de scheppende vlakte die week, tot aan  de middenlijn van

De gespleten deel.  Dan boog zij en vroeg zij ieder  leed, en droeg haar Tot

aan de vervulling van het verlangen en zorgde zij voor een Verbintenis

zodat de afkeer werd tot begrip, en het verlangen

Vervuld kwam tot voordracht, om ook de  laatste scheiding   te beslechten.

Die van gekregen  boete, door vragend  te zwijgen, en ook in spreken te blijven

Zwijgen. Want Spreken is als zilver, en Zwijgen is goud, maar wie beide

In zijn kas heeft, doet beide ontkiemen tot een schat aan eeuwig behoud.

En wie vraagt naar uiteenzetting en uitleg, Die krijgt in kinderlijk

Vertrouwen  slechts een  antwoord,   dat ontmoetend zorgt voor

Een glimlach  of een hartewens vervuld.

 

Een  Zorgvol Dialogus, Client en Hulpverlener.

 

De client heet: Verbatus, de Hulpverlener heet: Theatos.

Afgekort tot Ver en Thea.

 

Ver:

Ik kom om hulp te vragen, geen  last te dragen, geen nood te wensen en geen

stemmen te horen. Ik wil een bed, een douche, en een tv.

 

Thea:

De hulp is je gegeven, van innerlijk  tot leven, De vraag om je nood wordt je vervult,

Geen last zal je dragen, geen regendruppel zal zich omwenden   om een  ander te behagen.

Geen beeltenis zal zich voor je ogen des nachts doen  sterven, En ook des daags  zal de stem je geweten zijn.

 

Ver:

Ik bazel,  ik heb  te doen met een kwezeloor in dichtelijke bewoordingen, Geef mij het brood

des levens. Dan  zal ik wagen om je de deur uit te dragen.

 

Thea:

Onze organisatie in christelijke oorsprong, Is van plan om iedere nooddruftige en

zwakkere het leed te laten verdragen, en ook zijn zieleheil voort te laten kiemen tot Geluk en Voorspoed.

 

Ver:

En nog hoor ik de stem  van mijn  geweten:

Ik zal u niet langer dragen,  ik ga het aan uw  meerdere  vragen. Zodat ik zeker ben,

Die  verzekering, dat ik krijg. Een Tv, de rest  zal ik niet langer willen,   want ook U bent  te zot van  zinnen.

 

Thea:

Een TV is er hier niet bij, Zij is schadelijk, zondig van invloed,  zij toont de

beelden onverkort,  wat andere  mensen zonder zinnen, opdoen  uit een gebeurtenis die te erg is om te beginnen.

Zij geeft weer alles, zonder betekenis. Haar einde is zo doende zonder gelovenis.

De Beelden  in de nacht, in slaap en dromen. Zijn van de Heer,  ook al onthoudt u ze

des morgens niet, en  gelooft u geen symbool van wat ze  u doen zien. Toch zijn ze de

balsem voor uw  ziel.

 

Ver:

Een  droom ben jij, zonder die woorden, had ik je al lang opgedragen,

om mijn bed des  nachts te belagen. Dan  zou ik je de sterren  laten zien,

die bij mij op mijn tv zijn te zien.

Dan  zou ik je laten dansen. Op mooie glazen balzalen,  met mji aan je zij, en

ook een  witte jurk Tot een sleep van 5 meter, zonder struikelen zou ik je de zaal

uitdragen en neervlijen op de drempel van mijn ziel.

 

 

 

 

Thea:

Slechts een hulpverlener,  dat ben ik, geen  baljurk,  geen  glazen zaal.

Een  tevreden vrouw, doet slechts  haar taak en geeft niet om ontrouw.

Ook je drempel hoef ik niet te betreden.

Mijn  drempel  is in de hemel, bij mijn Heer.  In deze organisatie,

bekleden wij ons met  deugdelijke   eer.

 

Ver:

Welke vrouw, is niet in lust ontvangen, en is in staat om elke man te omvangen,

Geef mij je eer, dan ben je zeker: Ik leef, want   tot nu  toe, is er geeneen die je ook maar

tot leven heeft gebracht. Neem mijn aanbod  aan want ik ben alles wat je begeert.

 

Thea:

Ik zal het mijn man moeten vragen, want ook al is de hemel aan mij belooft, op

Aarde slechts  draag ik de last, van clienten die  om het onwerkelijke vragen,

was het bij een douche, een tv en een bed gebleven, dan was Christus aan u niet

voorbijgegaan. Wilt  u nog mij tot u ziel begeren, dan zal u op  zijn minst de

bruidschat moeten geven, die ik als mijn   plicht van mijn beminde behoor te vragen.

 

Ver:

Een redelijke eis, want ik ben groot van ziel, een  naam  als koningszoon is mij

niet te min, daarom ik heb veel in eigendom,  wat eist gij, een Huis, groot met

landerijen, een wagen, snel met vleugelen als de arenden, een schare

dienstertjes om al je kleding te dragen. Voedsel dat vnaf de hemel neer komt

op het vuur.  Je zegt het alles om  jou te ontmaagden.

 

Thea:

Een eis, is een, en anders geen. Een vraag om te beantwoorden, vanuit

het diepst  van je hart wil ik weten, het antwoord is het antwoord dat ik

je terug  zal geven, en zelfs Christus, zal tevreden zijn met  alles wat

je dan zegt. En ik zal je vervolgens Tot de Heer leiden. De Heere die leven geeft.

Je zal dan geen client meer wezen. Ook de TV zal je zonder moeite laten staan.

De douche, De aarde  geeft  haar vrucht en  voor geen onrein water hoef je meer te vrezen.

De ene vraag, sta klaar om  haar te horen, om mij te antwoorden, en om het  antwoord  te dragen  dat ik je geef.

 

Ver:

Kom op, je hebt al lang genoeg   gezeurd, kom op met je vraag, het is maar

een spelletje, je doet al zo serieus. Vraag het, ik weet zeker, die ene eis,

zo eenvoudig, die kan ik je zo geven.

Iets moeillijkers als de hemel beklimmen  en de Zon  als lichtje in je kamer

doen schijnen,  is er niet,  en zelfs dat is voor mij een bevel die ik mijn dienders  kan geven.

 

Thea:

De ene vraag;

Hou je van me?

 

 

 

 

Ver:

Deze vraag verbijsterd me, ik heb nog nooit gedacht  dat bij zo'n vrouw

ik liefde  zou moeten   tonen, slechts een zinnebeeld ben je voor me.

Een hulpverlener, die geen sex wil, is voor mij een schijn. Ieder in mijn

geest valt voor mijn straling. Zelfs de zon buigt  voor me en geeft mij de

kennis  van oude volken. Maar zo'n vraag. Is geen eis. Want ik wil slechts

jouw behagen, maar dan om mijn lust te bezadigen, met

een schoonheid   dat ik blijkbaar nog niet ken.

Vertel mij, wat antwoordt je mij als ik nee zeg? En wat als

ik ja zeg?  En  het niet werkelijk  meen?

 

Thea:

Als je ja zegt en het meent, dan ben je een man van eer, een goede knecht,

die  weet  waar de wereld  echt om geeft. Die  weet welke de mate is om mensen te behagen.

En doet wat mensen in hun hart om vragen. En eet wat slechts god je geeft.

Als je nee zegt, en het toch niet  meent, uit zin omdat je bang bent

voor schaamte   of schande, Dan ben je een mens om te benijden,

veel koningen,  zullen in ere  voor je buigen.  Ook engelen zullen

dienen  en  alle vragen voor je terzijde schuiven. Geen vrouw,

zal zich geen   warmte betonen, om je te zien  als een man van goede  inborst.

Want geen man is ooit in schaamte heen  gegaan,  als een  goede  vrouw zijn eer  aan zich verbond.

Ook de Zon  zal zijn  warmte schenken. Want immers Warmte staat boven   wijsheid,

en uit liefde jezelf terug houden, is groter dan oneerlijk wagen.

Als je nee zegt en nee bedoelt, Dan slechts ken je het antwoord, en mag je hopen, tot

God te bidden, en alsnog een ander  antwoord te krijgen, want bij God zijn

veele  dingen te bezien,  en ook te verkrijgen die nog niet alle door mensenhanden  zijn beschreven.

Zeg je nee, en was het slechts spel, om eerloos een  jonge dame te belagen, en

misschien een pleziertje te ontginnen, dan slechts mag je weten, er is Een die

je oordeelt, in de einder van je leven, in laatste uure  zal je moeite beleven aan je

eigen kwade daden. In nood zul je de dagen lengen, tot ook  je doodsangst je vervult met

haar bede, om een slecht mens   van de aarde te dragen. Want geen man die het leven

zelf haar plek niet gunt komt ooit weer  terug om leven te scheppen of te beminnen,

die eer komt alleen toe aan mensen die of het leven nooit hebben geschaad, of in berouw,

haar plaats weer aanvaarden,  en  in nood zelfs  niet nalaten om God te vragen.

Als je ja zegt en alleen maar lust beleeft, geen liefde kent, en  ook nooit wilt kennen,

dan slechts ben je een last voor de aarde, en zal je je eigen gewicht moeten dragen.

Want de geboorte van een kind, of de geboorte van een  lustig geval, is een last als je

zelf geen liefde kent. Ook zal ze  in je ouderdom en er tussenin, je af en  toe verbijsteren,

want je ziet je leven is zonder zin.  Gelukkig God, geeft ieder leven zin, en zal zelfs  in

diepe  wanhoop, en volharding de koude van je ziel weer laten smelten.

 

 

 

 

 

Ver:

Dan hoop ik dat ik toch je als hulpverlener mag houden, want ik ben wel

onbeleefd geweest, terwijl ik had moeten  weten, een christelijke organisatie, behoort

toch in respect te worden aanvaard. De hulp die ik krijg mag ik niet onteren, want

anders had ik beter  een  andere  verzekering  kunnen  vragen.

 

Thea:

In vrede  ga je heen, zelfs respect, is een bede om te volbrengen, en geeft je de

hulp die een client krijgt om  te helen. Wacht tot je genezen bent, dan geeft

God je keuze en raad, om ook de vrouw te krijgen die je zo zeer bemint.

Want je weet alleen niet hoe je moet vragen, verkrijgen of beminnen.

Want een client, geestesziek zoals jij, is geen  boosachtig man,  en zeker geen misdadiger.

Elke  dag, lopen er mensen  buiten rond, met slechte plannen,   zonder ook maar

afwijkend te gedragen. Als je vrede hebt met je hetgeen je doet, en je

mij toestaat om je hier je moeders raad te verschaffen, en ook je vrienden weer te laten zien,

dan komt  er een  dag,  ook al is het duister,  dat je lichtje stralen mag.

 

Ver:

Zeg mij slechts een ding, ben ik gek als ik de zon naar je toe mag brengen, om als bruidschat  aan je te geven?

 

Thea:

De zon die je me wil geven,  staat niet boven de aarde, de zon die je

mag geven en die iedere vrouw als bruidschat zal aanvaarden   is een

vriendelijke aard, behulpzame dagen, aandacht voor ieder die het minst

wordt geacht, en ook een beetje geld voor die oude van dagen, die niet

eens  van zijn dag geld kan leven. Dan hoef ik niet eens je vrouw te worden,

want ik ben een hulpverlener en heb mij aan christus verbonden   als naastenhelper,

maar je zal een vrouw van eer  vinden, en wijze kinderen tot eer beginnen.

Ook je eigen eer,  zoek je dan niet meer, want in Gods  land zijn er slechts koningen  en koninginnen

die elke daad uit liefde  doen.

 

 

Een Richtlijn voor Richt- en Scheidslijnen binnen

de psychiatrische zorg.

 

 

 

 

Elke  richtlijn, in zijn goed uitgezette bewoordingen, zal leiden   tot zorg  die bij juiste

intentie leidt   tot een  client die tevreden is, binnen de gestelde tijd geneest,

van zijn emotionele  wonden herstelt, en lichamelijk de juiste regelmaat krijgt

in levensritme,  voeding, en betrokkenheid.

 

Richtlijnen, zijn zoals vandaag in de ggz de  ronden  doet, meer een last die de

vrijheid  van de hulpverlener   beperkt, dan een  lust dat er met onzekerheden

de veiligheid komt dat er in ieder geval een  handelingsmanier is die

wel een goede uitwerking heeft.

 

Bij clienten worden richtlijnen gezien  als een  noodzakelijk kwaad  dat helpt

omdat ze dan ten minste nog geholpen worden.

 

Richtlijnen zijn voor onderzoekers en pioniers een middel om ook de mensen

die  van regels  houden handvaten te geven  een  onderzochte wijze  van handelen  te volgen.

 

Richtlijnen zijn voor burgers, een zekerheid  waarbij ze weten wat ze kunnen verwachten.

 

Voor mensen die hart hebben voor hun vak, is een richtlijn een beperking die

de kunde en talentheid van hun hartswenss in werk  te niet doet. Voor hen is het nodig

om  ook vrij te kunnen  werken   zonder zich te houden aan de  kunde van onderzoekers.

 

Een richtlijn is niet alleen een richting die aangegeven wordt, maar ook een  structuur binnen

de orde die elke afwijking bestraft, en de meest geijkte manier   van handelen  beloont.

 

Richtlijnen zijn nadelig omdat ze door enkelen worden bedacht en verwoord, en

door velen moeten worden gevolgd.

 

Richtlijnen in goede orde, worden  door veelen  verzonnen en beproefd, en

gebruikt   door mensen die nog geen ervaring hebben en  ze graag aannemen om geen schade te veroorzaken.

 

Richtlijnen zijn een soort van ouderlijke  raad, maar dan op het vlak van arbeidsvervulling en

node-verplichting. Ze mogen nooit een dwang  of ordemiddel worden.

 

Geen mens is gelukkig   geworden   door tegen  zijn eigen wens in een richtlijn te volgen.

 

Alle hulpverleners die hun eigen  intuitieve  raad volgden  hebben daar

profijt van gehad.

 

 

 

 

 

Vrijwillige Inzet van Artsenij met

bevoegdheid voor behandeling.

 

Zoals elke arts weet,  is er naast de  studie  tot psychiater, psycholoog,

of therapeut, een groot gedeelte van de vorming die plaatsvind op de werkvloer.

Deze  vorming die geschied door interactie  met  clienten en

ook ervaring met  behandelwijzen, op fysiek(medicinaal)

emotioneel(steunsysteem) of cognitief vlak, is meestal zo

weinig  en niet functioneel dat het meerendeel van de behandelingen

blijft steken  bij de kennismakingsfase, die bij 1 of 2 contacten per jaar

(bij onderhoud) of bij intitiele fase(4 x) of bij incident(2x) geen diepgang

krijgt om per client een goed beeld te vormen. Naast de 24 uurs diagnositering

op klinieken, immers daar worden  de  clienten  de hele dag gescreend, is er geen

enkele hulpverlener die op de hoogte is van de mate waarin clienten Ÿberhaupt

een goede band hebben met  welke  hulpverlener dan ook.

 

Uiteraard,  bij het zogenaamde  klikgevoel, is er een betere band, maar als organisatie

mag je een  intuitieve benadering  niet in een  planmatig behandelingsaanbod inwerken,

ten minste  niet zonder er de ruimte en de middelen voor te laten.

Om toch de hulpverlener toch weer  echt hulp te laten verlenen   in

plaats van een  verkoper   van de nieuwste therapien te laten zijn, is het

belangrijk dat clienten  zich in ieder geval door een persoon die daadkracht

heeft(behandelinvloed) en steungevend(ook sociaal geneog biedt)  goed laat bejegenen,

en dit behandelcontact kan niet afgekocht worden  door een contactje per maand met de

therapeut, nog een  met  de sociale activering,  en dan per  jaar als bonus  een psychiater

die niet eens  je diagnose meer kent als hij het niet in je dossier  kon nalezen 4 minuten voordat je hem ziet.

 

Eigenlijk is dit de situatie zoals het nu wordt gecreerd   door de hele maatschappij.

Van  zorg of hulp  is alleen sprake als je in marktgerichte termen denkt, en

eigenlijk vergeet dat klanten  geen "doosje behoeften" zijn maar een mens die zelf

de waardigheid  behoort te houden,  ook in ogen van anderen om  als een volwaardig

mens contact te mogen hebben,  en ook met een ander mens  die invloed heeft op je

handelswijze,  diepgaand contact mag hebben om de vertrouwensbasis meer te laten

zijn als de certificering  van de hkz, want de certificering  op persoonlijk vlak is

allerminst een  getal op papier. Het is een gevoel die vaster en  warmer   wordt naarmate

je iemand op een positievere manier en langere tijd leert vertrouwen.

 

Daarom  is het idee  van de vrijwillige  inzet van de artsenij, een nieuw begrip.

 

Elke arts, werkzaam in een ggzinstelling, weet  de  achtergrond van de meeste clienten,

en kunnen hun beschrijvingen die ze in hun studie hebben  geleerd opdreunen, maar

geen enkele arts, kan ook maar  een beschrijving zelf opdreunen  die hij

zelf heeft gehoord van een  client. Want de meeste beschrijvingen in leerboeken,

zijn door een contact ontstaan die  langer is als 2 volle dagen praten.

 

Om artsen ook toegang te geven tot de ervaringskennis, is het noodzaak dat

clienten, op aanvraag gekoppeld  kunnen worden op een vrijwillige arts, die

zonder diagnose te stellen,  maar wel adviesverantwoordelijkheid

heeft  aan de behandelend arts, kan praten met de client, en zelfs niet eens

hoeft te praten over de behandeling. De client bepaalt het onderwerp,

de arts mag zijn blik verbreden, waarmee hij in zijn eigen praktijk/arbeidsvoering

voordeel kan doen  door op gevoelsvragen al erkenning te kunnen geven,  zonder

dat het van zijn  prestatienorm afgaat.

 

Regels voor de vrijwillige artsenij:

 

-           Arts stelt zich enkele uren van zijn tijd beschikbaar.

-           Hij mag zelf een client accepteren   of niet

-           Hij heeft de serieuze intentie om  niet van wege  zwakke  redenen  het contact te verbreken,

alleen  nood of overmacht  vanuit een  van beide partijen kan het verbreken.

-           Hij bejegend zijn clienten  altijd respectvol, en past zich aan naar de lichamelijke

en geestelijke beperkingen van zijn client.

-           Hij verwacht en eist geen geldelijke beloning, en stelt zich tevreden met

een gift of waardering   die naar redelijkheid als verrassing komt  van de client.

In relatie tot de financieele draagkracht van de client. En zal waar  onjuist  de

client  zijn  gift terug  doen  komen door een wederdienst of gift die de positie

van de client niet in gevaar brengt.

-           De sociale omgangsvormen gelden als van een  collega of vriend, en mag

niet  zo zijn  dat er of onheuse bejegeningen zijn, intimiteit, of afwijzing.

-           De intentie is een  hulpvaardige  en sociale instelling zonder

vooropgezet plan of doel.

-           De vaardigheid  van de hulpverlener mag geen wrijving opwerpen bij de client,

-           de hulpverlener past zich aan aan de client zonder minachting of onderwaardering.

 

Dit document in hoogachting voor onze naaste clienten, die in de artsenij als

onze hoogste leermeesters gezien behoren te worden, immers  onze eigen

zwakten doen zich gelden bij hen, en de oplossing is via hen. Geen mens onderzoekt

zijn gebrek  door ernaar te wijzen en een willekeurig middel op te dringen, zonder

diepgaande communicatie  over de levensgebieden betrekking hebbend

op de aandoening, en zonder de ander de ruimte te geven op sociaal vlak zich

even  veel  te kunnen  uiten als de arts.

 

In vriendelijke betrokkenheid en warme meelevendheid met zowel de arts die een

zekere vertrouwensbasis mist, en de client die zich niet altijd begrepen voelt, en

zorg voor de samenleving gebaseerd op onze natuurlijke

ingeborenheid tot medeliefde,

Client ervaring een  Zegen  of een Last.

Een kanttekening bij hedendaags kapitalisme.

 

Clienten, of ze begin 20, of in de mid seventies ziek worden, ziek in de zin

van psychotisch, borderline, eetstoornis, of welke geestelijke ziekte ook, is

in zijn uniciteit zeer divers.

Elke  hulpverlener zal toegeven dat clienten individueel  zeer verscheiden

zijn in niet alleen hun symptomen, maar  ook de  wijze  waarop ze omgaan

met  het gepaarde leed en ongemak.

Daarnaast heeft ieder  mens   ook zijn eigen 'rugzakje'

met persoonseigenschappen.

Vanzelfsprekend  en ingeburgerd is dat clienten  in bepaalde mate mogen kiezen

voor een hulpverlener. In ieder geval in de keuze  van sexe. Toch gebeurt het nog

te weinig dat clienten  die  een  borgende  aanpak nodig hebben ook dezulke krijgen.

Vaak worden er geen onderscheiden gemaakt in wijze  van aanpak, wijze van

persoonsleving(karakter), wijze  van behoeftevervulling(welke zorg past bij mij persoonlijk)

en de wijze  van regulering(de ene hulpverlener voelt zich beter  bij strakke regelgeving,

de ander bij losse vanwege een sterk intuitie of oplossend vermogen)

 

Om tot een eenduidig antwoord te komen op de ideale wijze van clientenfeedback

zijn deze elementen  allemaal gewenst te gebruiken.

Ik zal in 10 korte stellingen aangeven waar de 'beste winst' behaald kan worden,

gezien de huidige ontwikkelingen en concurrentieslagen. Want immers concurrentie

is een gegeven dat dan wel niet goedvoets kan worden bejegend dan wel kwaadschiks

zal moeten worden afgewenteld.

 

Dit document is ten doel het laatste duidelijk in verband te brengen op zodanige

wijze dat geen instelling  zijn  doel  zal voorbijlopen of schaden, namelijk   die  van het

leveren van zorg en  borg  aan mensen die zelf niet in staat zijn die zorg te bekomen.

 

Stellingen:

Client is een mens, een mens die naast zorgen ook raad heeft  voor de  hulpverlener.

Raad die ook kan bijdragen   aan een efficientere zorg.

Hulpverleners  zijn naast pillendraaiers   ook mensen met gevoel,  gevoel dat ook een

stem heeft in de behandeling. Deze stem als hij onderdrukt wordt gaat schreeuwen.

Misschien een gewetensuiting, maar voelbaar  voor hulpverlener en client. Laat

het niet tussen uw hulpverleningsrelatie komen. Dus geef haar de kracht om

ook het deel  in genezing  te geven.

'bazen' zijn niet verantwoordelijk voor de  zorg en borg die verleent wordt.

Delegeren van zorgplicht en borgtaak zijn noodzakelijk  om belangenverstrengeling

te voorkomen. Een rechter is geen koopman,  een koopman geen uienteler.

Zo  is een  baas ook geen verpleegkundige. Dus beslist ook geen  handelingen

van verpleegkundigen.

Geld stroomt  van het hoogste naar het laagste punt. Als het niet stroomt,

blijft hangen bij de hoge takken, dan komt  de boom tekort.

 

 

 

 

 

 

 

 

Om  de hoogste takken te laten groeien  behoort het water de bodem te raken

en de boom vocht te geven. Takken horen geen  water vast te houden

als groei van onderen  komt  en niet van boven.

Groei komt van onderen, clienten  als de  aarde  geven  aan de boom de

voedingsstoffen, de boom geeft het zonlicht in de vorm van warmte  en

mineraalverwerkende stoffen aan de aarde. Als de boom het zonlicht voor

zich houdt, en de aarde  haar voedingsstoffen weigert  te ontvangen

dan sterft de  boom en wordt de aarde een woestijn.

Vrucht draagt de boom als er tegemoet wordt gekomen aan elk  aspect

van de leefomgeving. Bij slecht weer geen zomer,  bij goed weer geen winter.

Speel als organisatie in op slecht en goed weer, niet door korting in zorg maar

door herijking   van doelen  en  zorg. Niet door mooie idee‘n van de 'bazen'

maar door directe clientenbehoeften te verkrijgen. Er is niet een  client

die positief is over de mooiste idee‘n die meestal na 30 jaar al weer liggen te verstoffen.

Geef de aarde  wat haar toekomt, clienten willen geen geld, geen mooie garantie, of

zorgpolis. Dat is niets waard als je er niet mee kan kopen  wat je behoeft. De zorg

die je lijdenslast verlicht. Als je leed draagt helpen mooie woorden niet.

En dat schijnt  voornamelijk de bezigheid te zijn van de instelling?

Geef de boom wat haar toekomt, niet  het geld  of de clienten, die  zijn er altijd geweest en zullen niet vertrekken. Geef de

liefde en de mogelijkheid  te groeien en tot een  zin te zijn voor de  omgeving.

Voor buitenstaanders om naar te kijken in verwondering op de doelstelling en visie,

voor clienten  door de  adequate  wijze   van behandelen, voor hulpverleners door een

elegante wijze  van zorgverstrekking.

Doe  als het grootste rijk op aarde, geen democratie, geen dictatuur of oligarchie, maar

samenwerking,  communicatie,  geen baas boven baas,  zelf en naastensturing.

Zijn  we niet ieder lid van de samenleving,  werkt niet alles doordat er naast de

rationele structurering ook een  emotionele structurering werkt.

Door verscheidenheid  aan emoties, postief, negatief, gewelddadig,

harmonieus of vredig, bestaan we  nog steeds. Toch willen we de emoties

al eeuwenlang uitschakelen door de  inefficientie. Is zij zo inefficient

als nog niemand haar echt schade  heeft  kunnen  toebrengen. Gebruik   niet uw

rede of documenten of zorgbijbel om dit te bespiegelen, gebruik uw omgeving

om het te begrijpen, onderzoek   door vragen  te stellen, niet aan de Ander, 

uw verstand, of uw  engelige raadgever.

Die immers  iedereen bezit, maar niemand naar waarde  schat.

Maar  vraag het uw collega, uw partner,  moeder, vader.

Die weten  allen bij elkaar meer als een  derde  oog

dat bovendien niet alles begrijpt dat u doet.

Getuigen uw daden er immers niet van?

 

Na dit betoog  voor clientenzorg  wil  ik in vertrouwelijkheid  vragen of u

niet diegene   bent die  dit bekend   maakt  onder ongunstig gesternte. Als

u hart heeft  voor clienten, voor hun visie en hun eigen

ervaringskundigheid, dan vraag ik u bereid te zijn, het in open gemoed

te ontvangen, het in de empowermentsgedachte over te dragen

aan liefhebbenden, en te bewaren  als een  licht dat vruchtdraagt,

niet door een instelling met pit, maar  door bescheidenheid,

en  dat ook in de mate van kennisvermeerdering.

 

Laat dit licht uw geleiden  op het pad dat voert  naar de zijde waar

clienten, hulpverleners, bazen zich allen verbazen   en

verwonderen over de gemeenschappelijke eigenschap om elkaar

te geven  wat nodig is, en niet wat gewild  is. Een land waar de  bron

klatert,  het goud schittert, de zon opkomt   en de  liefde haar plek

inneemt aan de  zijde  van wijsheid, en verlangen haar vervulling  vind  in

een beeltenis van vrede, en niet ten onder  gaat nog voor de

wasdom bereikt is door oneer  overwoekerd.

Ik spreek tot u en verklaar mij evenals u een slachtoffer van 'het systeem',

een opgelegde machine die bepaald wat wij  denken, waar wij  ons vrij denken,

maar ons niet vrij voelen. Waar wij eten en believen  wat ons aanstaat, maar waar

de vreugde erover  vergaat als ons de  last wordt aangedaan  van ons gemoed.

 

U vraag ik de  vrede, te onderzoeken, te borgen, voor uzelf, en als schat door te geven

aan uw nageslacht. Deze vrede, is niet in bhutan, of in nieuw zeeland, ook amerika als

grootmacht heeft er geen zekerstelling in. Die vrede is alleen bereikbaar voor

diegenen die haar zoeken, niet in goederen, niet in carriere of verbintenis, maar in hunzelf.

Want dat is het enige dat altijd onder  je eigen controle staat. Men bouwt niet op wolken,

evenmin bouwt een verstandig man  op zaken die hij niet voor 100% kan beinvloedden.

 

Kerntaken leemte 'arbeidsre•ntegratie'

 

Zoals  zichtbaar inde maatschappij is de overheid bezig om langduren,

en kortdurende arbeidsgehandicapte zwakkeren te laten instromen in het

arbeidsproces. Dit doen ze via een ontslagbeleid, de tegemoetkoming in

inkomensvergoeding wordt beperkt of stopgezet, waarna de  cli‘nt zelf initiatief

behoort te nemen om passende  arbeid te vinden.

Deze  arbeid ligt meestal op het vlak van simpele arbeidshandelingen die

vervangbaar zijn en niet duurzaam.

 

In dit document poog ik aan te dragen  dat dit verre van een  situatie is die

geschikt is voor het duurzaam   inbedden van werkloze, of gehandicapte psychisch zieken.

 

Een psychisch zieke  kan verscheidene kenmerken  hebben  waarbinnen hij

behoort te functioneren op een aangepaste werkplek in de arbeidsmaatschappij.

Enkele kenmerken zijn: betrouwbaarheid in verslaglegging, nauwkeurigheid

in inwerking/aanlering van vaardigheden, routines betreffende werkzaamheden.

 

Deze  twee kenmerken zijn de belangrijkste die een werkinvulling adequate kunnen maken.

 

Betrouwbaarheid in verslaglegging.

Hiermee wordt ten eerste bedoeld dat als er binnen de werkzaamheden zich

onverwachte, en of, niet handelbare situaties voordoen  dat er in voldoende

mate teruggekoppeld  kan worden door de  cli‘nt, persoon over hetgeen misloopt

op de werkvloer. Deze  eigenschap kan door twee oorzaken gemalf•ceerd worden.

De eerste is dat de cli‘nt, persoon door eigen   gedachten, psychische gedragingen

zulke leidmotieven heeft dat zij niet in staat is om in redelijke mate te voorzien wat

verslagleggingwaardig is. De tweede is dat vanuit de coach, niet voldoende

gelegenheid of stimulans  wordt gegeven  om  de cli‘nt, persoon als zodanig zich

'veilig'te laten voelen  om daadwerkelijk  een  kwetsbare  kant, het gaat immers tegen trots

of eergevoel in om je fouten toe te geven, te laten zien.

 

Nauwkeurigheid in inwerking/aanlering van vaardigheden, routines

betreffende werkzaamheden.

Deze  eigenschap of liever handelsvaardigheid wordt in de vroege jeugd  aangeleerd   door het spelenderwijs

omgaan met  zogenaamde onverwachte, nieuwe elementen in zijn omgeving.  Later krijgt dit een

karakterinbouw nadat de puberteit is ingetreden.

Om deze  vaardigheid bij psychisch zieke cli‘nten te verbeteren  dient er diepgaand

psychologisch onderzoek plaats te vinden, niet via vragenlijsten of gestandaardiseerd materiaal,

maar via persoonlijke  gesprekken  over levensgebeurtenissen. De oorzaak van een

gebrek aan dit vermogen ligt niet  in trauma's of onverwerkte nare gebeurtenissen,

maar  aan de  tegenoverliggende kant. Dewelke  juist de positieve top

ervaringen worden genoemd.

Als volwassenen een kind een leerervaring aanbieden, en op foutieve gronden

beloning toedienen zonder  aan te geven   dat het kind  verder   behoort  te zoeken,

dan zal de ontwikkeling in die tak van zoeken  naar kennisverwerving stoppen.

Dit kan een groot nadeel   zijn  in het  latere

arbeidstijd  van de persoon.

 

 

 

 

Dit gebrek is zoals gezegd  via persoonlijke gesprekken  grotendeels

te herstellen. Meestal als de gebeurtenis in kwestie wordt

bovengehaald,   de cli‘nt zelf ziet dat zij onredelijk en foutief

gecošrdineerd was, dan treedt er een herstelproces op, die de

betreffende tak weer in beweging kan zetten. Men hoeft niet bang

te zijn  dat de cli‘nt tot kinderlijk gedrag vervalt hierna,

de ontwikkeling wordt meestal met objecten, tijdlijnen in de passende levensfase doorgezet.

Dit zijn twee kenmerken die na hersteld te zijn de psychisch zieke  voldoende

capaciteiten kan geven  om  in de 'normale' arbeidsmaatschappij weer   aan het

werk te gaan, zonder last te hebben van zijn (ab)normaliteiten. Deze zullen

misschien nog wel aanwezig zijn,  maar door externe   ondervanging  blijft het

gewaarborgd dat de risico's aanvaardbaar zijn.

 

Naast deze twee kenmerken is het belangrijk   dat er niet  gestructureerd

of doelmatig gewerkt wordt. Het proces hoort open te zijn, de cli‘nt

geeft  zelf aan waar hij/zij over wil praten. Hij/zij zal zelf  toewerken

naar een optimale kennis/herstel proces. Elke inbedding in de maatschappij

zal alleen succes hebben  door het belangeloos inwerken  van geschoolde  mensen.

Dus  zonder ze een  efficiency of prestatieproces op te leggen.

 

Dan rest mij om u te groeten met een vriendelijke doch hartelijke  aansporing om ditgene

verder te dragen  zodat de maatschappij daar in zijn geheel wel bij mag varen.

 

 

 

Een document over herstelgericht handelen bij kinderen

tussen 5 en 16 jaar.

De leeftijd  dat karakter en oprechtheid  zicht geeft.

 

In dit document  komen een viertal eenvoudige instrumenten terug die  kinderen   in hun

onbevangenheid steunen, en ook zicht geven  op  de  juiste wijze  van anticiperen  zonder

zich te verliezen in de huidige trends, op sociaal, economisch of moreel gebied.

Het zal ze  in staat stellen  aan te sluiten bij de bron van hun kinderlijkheid, die naast

de natuurlijke nieuwsgierigheid ook de  nog de  kwetsbare kant hebben om zich te kunnen

ontplooien  naar goede  maatstaven.

 

De vier korte stellingen die de essentie weergeven van deze  instrumenten waarna ik ze uitleg

en met  een voorbeeld duid,  en dan ook een  praktische  oplossing  geef die ingebouwd

kan worden in maatschappelijke voorzieningen.

 

Stelling 1.

Kinderen, zonder kennis, doen  na wat ze zien, en denken wat ze van anderen  horen.

 

Stelling 2.

Kinderen, handelen   naar het motief dat het sterkst of het meest plichtmatig overkomt.

 

Stelling 3.

Bij kwetsuur   of emotionele druk, zal de motivatie veranderen  van openheid  en intu•tief naar, teruggetrokken en

perceptueel.

 

Stelling 4.

Bij betrokkenheid en vaderlijkheid zal verwonding of kwetsuur  van sociale, emotionele,

of morele aard helen  en de  natuurlijke onbevangenheid  en open karakter weer  zichtbaar worden.

 

De uitleg bij stelling 1.

Kinderen, als ze in de leeftijd komen dat ze handelingen  van anderen  kunnen

duiden  voor zover  ze betrekking hebben  op dingen die ze zelf kunnen veroorzaken

of kunnen   be•nvloeden, reageren hiermee door in hun nieuwsgierigheid, na te doen wat

anderen doen. Ze hebben nog geen achtergrond om bepaalde handelingen  uit te sluiten,

of uit te voeren. Ook  wat ze  denken   of beleven   met  hun fantasie is grotendeels gebaseerd

op  wat ze  of van volwassenen   of van kinderen horen. Dit hoeft niet altijd te zijn wat

de meeste kinderen doen. Immers de volwassene kan tegen het ene  kind

een andere raad geven  dan een andere. Volwassenen worden ook vaak betrapt

op het achterstellen van sommige  kinderen die in hen ogen, een nadelige

omgevingsinvloed hebben.  (ouders, familie, vrienden of

anderen   of materi‘le beperkingen).

 

 

 

 

 

Voorbeeld 1.

Als  kind van 11, zit een kind in de fase dat het graag wil ontdekken  wat zijn

ouders van hem willen, als het een positieve waarde teruggeeft, dan zal hij

het willen  evenaren   of navolgen, wil  het er  zich tegen  afzetten  dat is er een

negatief oordeel over gegeven  door de ouders zelf of respectabele anderen.

Zo kan een  jongetje van 11 bijvoorbeeld aan zijn vader vragen, Papa wat ben

jij van beroep. Als zijn vader zegt: 'Ik ben een doctor in de geneeskunde',

en vervolgens zijn vrouw roept 'en mij kan je niet genezen   van je eigen

onvermogen om je is zorgen te maken over wat er hier  moet

gebeuren'. Dan   zal dat een oorzaak kunnen   zijn  dat het kind, een negatieve

betrekking opbouwt. Dit voorbeeld is een  gekuisde   versie  van alle invloeden  die in de jeugd kunnen voorkomen.

 

Uitleg bij stelling 2.

Kinderen die handelen  naar motief en plicht, op de vooruitziende waarde,

nemen aan dat alles  dat een  harder stemvolume (sociale druk), hardere

handelingen (agressie), of hardere  voedingonthouding (fysieke zorg), leidt tot een

hoger waarheidsgehalte. Des te groter het belang of de aanwijzing om  te kunnen volgen,

des te meer het kind  zal aannemen de klank die het hardste klinkt, des te meer fysieke

agressie des te groter de  lichamelijke invloeden in het kind om  zich te wenden en zijn

natuur om te zetten in een  eigenschap  die het weerspiegeld

of er een  natuurlijke pool van is.

Voorbeeld stelling 2.

Kinderen die in hun jeugd, een zware kostschool bezoeken, worden vaak aangeleerd om

niet te zeuren  en te doen wat ze in ogen van de  leraren het beste kunnen uitvoeren.

Toch zien we dat deze  handelingen die hun aangeleerd worden niet alleen de kennis

weergeeft, maar ook de  instelling, de gevoelens jegens de kinderen en de

omgevingsinvloeden die ermee verband houden. Een kind in een kostschool

zal tegen zijn medeleerlingen, in grotendeels exacte situaties even aggressief of

afwijzend handelen. Dit tot gevolg  dat een of meerderen zich sociaal buitengesloten voelen.

Dit voorbeeld is een elementaire schrijfwijze die garant doet staan dat elke opgelegde

motivatie of plicht, niet juist uitwerkt  als het niet vanuit een liefhebbende of goedwillende natuur wordt verricht.

 

Uitleg Stelling 3.

Een  verandering in systemische benadering  van kinderen  zou al veel

kunnen  veranderen  als kinderen  zelf meer  open mogen staan om

zelf waarden, normen en invloeden te mogen benoemen, herkennen,

of navolgen  zonder  druk,   dan zal het kind zijn volle

openheid, en intuitie kunnen ontwikkelen.

We zien  echter  dat als er daadwerkelijk aan kinderen   wordt gevraagd

om mee  te denken, het systeem zelf de blokkade is, als een kind is opgevoed

met de gedachte, je doet dit anders krijg je straf, en er ook gedacht wordt dat

kinderen geen eigen initatief mogen, ten minste niet

 

 

 

 

buiten de poppenkast of zandbak, dan is het logisch om te

veronderstellen dat ze  zelf niet zullen aangeven dat ze meer kunnen.

Immers deze intuitieve kant, die meer  kan als alleen spelen of volgen,

moet  vanaf het begin de ruimte krijgen.

Voorbeeld stelling 3.

Een kind van 14 dat intu•tief  handelt, zal geen   motivatie kunnen geven

waarom het iets doet, het kenmerk van een  intuitie in plaats van een  impuls is

dat de intuitieve  handeling wel bij de betrokkenen als juist overkomt en passend bij

wat er gebeurt. Letterlijk dus  dat als een kind in de klas wordt gevraagd om een

spreekbeurt te houden over sint maarten, dat het kind  niet  vervalt in de snoep die

hij gekocht heeft, of dat het stom is om  sint maarten te vieren,  maar dat het bij

intuitie zegt dat het, een persoon is die het feest zijn naam gegeven heeft door

de gunstige genade die hij toedeelde aan armen en zieken.  Niet zozeer een

kennisgebrek of winst  is kenmerk van intuitie  maar  een  gebruik  van kennis, intuitie

zal altijd een positieve benadering hebben om de kennis in zijn oorspronkelijk verband

weer  te geven, en niet te verhullen  of wijzigen   door een  oordeel te hebben buiten de

goede of juiste functie van de  vraag te erkennen.

 

Uitleg  stelling 4.

Kinderen hebben een band met de moeder en vader die biologisch aan hen

verwant is, toch ook kunnen  andere  personen   een  ouder  rol vervullen. De moederrol

is grotendeels gebaseerd op liefde die of via borstvoeding(bij babytijd) of later via

geborgenheid wordt gegeven. Dit kan door verwantschap niet gesimuleerd worden

door mensen   buiten het gezin.  Toch is er naast deze moederlijke geborgenheid een

variant die 'genegenheid' of 'betrokkenheid' heet en wel als zodanig de functie kan

vervullen. De vaderlijke rol die de biologische vader heeft, biedt bescherming zolang het kind

het ervaart als een vader die bescherming biedt. Elke wijzinging in de open natuur van het

kind  door de bescherming als pressiemiddel te gebruiken in bijzin van het kind,   zorgt voor een

functievermindering van de beschermende rol. De vaderlijke rol, geeft  naast bescherming ook

voor kinderen de rol aan die zij moeten vervullen om vredig door het leven  te gaan.

Dit echter is alleen tot op de hoogte als de vader in zijn jeugd heeft meegekregen en  later nog

heeft bijgewerkt met behulp van respectabele personen.

De vaderlijke rol kan alleen overgenomen  worden door dezelfde bescherming te bieden

als de biologische vader, en in de mate dat ook de biologische moeder een vertrouwensrelatie

of basis heeft. (niet perse  in verbintenisvorm).

Het klinkt als een  zware taak, echter tussen een  deelvorm en een  andere  zitten vele

gradaties die verschillende kenmerken kunnen weergeven.

Voorbeeld stelling 4.

Een meisje , 7 jaar,  krijgt van haar vader  te horen  dat ze  niet  op zwemles mag,

omdat ze te jong is, ze  hoorde  op  school dat het zwemmen zeer veel

voldoening geeft. Ze besluit om haar vader te vragen waarom niet, Dan

zegt de vader dat het gevaarlijk   is om dat verdrinking kan optreden. Hij

legt verder  niets  uit en  wordt nog boos  ook. Het meisje is aangetast

in de  ervaring van bescherming die ze krijgt. Immers bij bescherming moet

het altijd duidelijk   zijn waarom  het optreedt, en ook hoe het

door het kind  zelf voorkomen  kan worden. De combinatie van

bescherming en maatgeving.

 

 

 

 

 

 

De praktische uitvoering van deze  vier  stellingen  zijn via twee

raadgevingen te borgen, die in de wereld bij ieder juist kan uitwerken.

 

Kinderen dienen de vrijheid te krijgen om te kiezen in plaats van te volgen naar willekeur.

Als een  ouder iets aandraagt en  niet  naar tevredenheid uitlegt wat de betekenis ervan is,

kan van het kind niet verwacht worden  dat het in de toekomst zelf de

handeling juist kan beoordelen.

 

Bij juiste  roluitoefening van volwassenen   en wederzijds respect, zal het  voor

ouders makkelijker worden om  kinderen  hun waarden en normen te geven.

Zonder dat door 'ruis'of negatieve  invloeden het wordt   tot een karikatuur

of eigenschap die bekritiseert kan worden.

 

Dit document is uitgewerkt   naar aanleiding  van ervaring met  jeugd  van vandaag

de dag, van andere  tradities, en geschiedkundige bronnen. En berust niet op

wetenschappelijk  inzicht, maar op een schouwing.

 

Projectplan voor Innovatie, Innocentie en Informatie. Ð

het gaat om een fictief project,  gericht aan een fictieve organisatie

 

Gaande  van een  Psychiatrische behandeling naar een Adequate behandeling.

 

Van Zorg gaat de  weg  naar Borg,   van Vrijheid naar Bevrijding.

 

Van  Vraag  naar Node.

 

Dit schrijven, een aanvraag voor een project, in de dienst van Innovatiewetenschappen,

doe ik u toekomen door een eenvoudige   beschrijving  van de grondgedachte achter

deze  vorm  van methodiek. In vertrouwelijkheid op uw gunst om hulp te bieden bij het

opstellen van een projectplan, ben ik openhartig in mijn idee‘le basis. Dit in eenvoudige

bewoording en betekenisgeving doe ik dan ook in de veronderstelling dat het begrijpelijk

is en voor iedere zorgverlener  na te gaan is of de  inhoud van deze  methodiek toepasbaar is en of onderzoekbaar.

 

De methodiek:

In de maatschappij  is het gebruikelijk  om  zorg te leveren via een vaststaand concept,

welke op verschillende wijzen  ingevuld wordt. Het  concept komt neer op zorg leveren

naar mogelijkheid tot aanbod in relatie tot beloning en vergoeding volgens meest

geldende stemmen. In het kort komt het erop neer  dat zorg alleen geleverd  wordt als er

voldoende   vraag naar is en er ook voldoende tegenover staat.

 

Dit,  een hele gezonde gedachte, leidt onherroepelijk tot uitsluiting van groepen  mensen

die tegenwoordig al een gevoel van uitsluiting hebben. Niet  alleen Psychisch zieken,

maar ook Sociaal  of Emotioneel zwakkeren. Daarnaast gaat er een geluid op in

de maatschappij dat er  geen directe  aandacht of betrokkenheid meer  is van de

zorgverlener, je bent een naam in een korte beschrijving   van je achtergrond,

medicatie, fysische gegevens, en eventueel   nog een  aanvulling over je sociaal

functioneren.  Dan  rijst er bij mij een vraag op, Als dit in het dossier staat,

wordt de  hulpvrager  behandeld   op  wat er  in het dossier   staat,  of wordt hij

behandelt op wat hij aangeeft nodig te hebben. Om een parabel aan

te halen uit het dagelijks  leven:

Ik als burger  vraag een rijbewijs aan en  volg autorijlessen, Op de examendag,

gaat alles vlekkeloos  en krijg een  waardering  van 97 %,(iets dat gezien

de huidige maatstaven theoretisch mogelijk   is) Vervolgens koop ik een auto,

sluit er een  verzekering  op af, vanwege mijn hoge waardering krijg ik een

aantrekkelijke korting op  de  no-claim. 3 Maanden later krijg  ik een  ongeluk en

is mijn auto  total loss. Volgens het dossier, kan ik vlekkeloos  rijden,  en 'kan'

ik aansprakelijk gesteld worden voor de schade. Volgens menselijke normen, zit

ongeluk  of leed in een klein hoekje en kan iedereen  het overkomen.

Geredeneerd vanuit het concept waarop zorgverlening  tegenwoordig gesteld is,

zou vanwege   een vlekkeloze waardering, mijn  verzekering de

schade niet moeten vergoeden, om de reden dat ik ook

verantwoordelijk gesteld kan worden als

 

 

 

 

de fout herleidbaar is tot mijn gedrag.

Volgens menselijke normen

zou ik de  schade vergoed moeten krijgen  van wege  het  feit  dat ik

misschien die dag te horen had gekregen  dat een geliefd persoon was heengegaan.

 

De tweesplijting die optreedt tussen huidige conceptmethodiek

en menselijke waardigheid is het volgende:

Wanneer men oordeelt op grond van vaststaande feiten, oordelen op

grond van onderzoek   of testen, en er geen betrokkenheid is bij de

wezensgesteldheid van de persoon, dan is het een directe aanklacht tegen

het geboorterecht van ieder  mens. Dit zal ik toelichten. Als je bij kennis een

fout begaat, ben je schuldig, als je vanuit leed  een  fout begaat, maar

verstandelijk juiste kennis  hebt  en handelt ben je schuldig. In de huidige

rechtsgang ,ook de dossiergang binnen de psychiatrie gelden alleen

verstandelijke  argumentatie om een oordeel vorm te geven. Een tweede voorbeeldvraag:

Ik heb Schizofrenie, hiervoor word ik behandelt, is dit anders bij iemand die

als grond een jeugdtrauma heeft die u niet eens  op tv wilt zien, of is dit een

gewone zaak dat er medicamenteus  behandeld wordt en er niet wordt gekeken

naar emotionele draagkracht en  oorzaakvorming   voor een emotionele

beperktheid. Spreekt het voorzich  dat psychotherapie alleen ingaat op eigen

verdekte sexuele impulsen, waar we  toch vanuit  mogen gaan dat gezien de

weinige zeggingskracht in de wereld(is er meer dan 10% van ons dagelijks

handelen een sexuele daad) het allerminst de onbewuste basis is van ons handelen.

 

Zo pleit ik dus naar aanleiding  van vragen  en wensen  van diverse burgers en

ook zieke burgers  voor een behandeling die meer recht doet aan ons geboortewens  van onze ouders.

Onze  ouders hebben  ons niet verkregen  door een dossier in te zien en te beslissen

dat ze een kind wilden, ze hebben ook niet besloten op  grond van fysische eigenschappen

of dossierinformatie of ze  al dan niet  in overeenstemming bij meerdere stemmen een

kind zouden willen nemen. Dat dit bij adoptie gaat is voorstelbaar en gezien  garantstelling

geboorteland en ouderschap  aanvaardbaar. Maar dat clienten worden behandeld op grond va

louter diagnostische tests met  een  vleugje sociale vaardigheden. Dat is een  zaak die niet

aanvaardbaar is als we ethisch onbevoordeeld beoordelen.

 

Eens werden wij geboren, als een wezen dat  tot aanzijn werd geroepen van uit God's hand,

tot voeding gebracht in moeders schoot, liefdevol geborgen  in het huis van geliefden.

Tot op de beste manier mogelijk verzorgd, en bemind naar kunnen   van onze omgeving.

Door leed en ongeluk geworden tot wat  we zijn, verworden tot een naam en een

eigenschap in ogen van mensen. Op grond van onze overmachtshandelen beoordeeld

en schuldig gevonden  aan het bedrijven van inrationeel gedrag. Ten spijt onze

diepste   gevoelens  waar ieder liefde, geborgenheid en begrip wenst  van een ieder wezen.

Toch overkwam  ons dat leed, dat toen wij wilden begrijpen,  wij werden geminacht,

Wij ons open stelden, wij werden geschonden. Nadat wij ons hadden

verexcuseerd voor gedrag  dat buiten   ons eigen   aanzijn  begaan was, wij werden

veroordeeld. Bij berouw over een daad van ons vermeend

onbegrip  en wangedrag werden  wij  opgesloten, en

weggeborgen. Waar, dat zal

 

 

niemand weten, wij zijn een naam en een eigenschap

in het dossier  van een psychiater. Kent u mij persoonlijk,

of kent  u mijn naam en mijn verzekeringsmaatschappij. Toch ben  ik

een mens en hoop ik  nog steeds dat u mij  komt opzoeken.  Ook al

doe ik raar, begrijp  ik u niet altijd, en schoffeer ik u al door mijn aanwezigheid.

Ik ben geboren als een baby net als u, ik heb mijn ouders liefgehad net als u,

ook heb ik mij kwetsbaar opgesteld al vroeg  in mijn jeugd, net als u. Toch is

er dit verschil, Mijn kunnen   was  niet  in staat het  leed te weervechten wat u

moeiteloos doorstond, mijn liefde was niet in staat de koele buitenwereld tot

warmte te bewegen,  en ook mijn   wezen  was geen licht dat mensenharten hun

wijsheid schonk. En zo ben ik tegenwoordig, weggeborgen, eenzaam,  we heten net

zo gelukkig   als ieder   ander  maar met een vlekje, een smet op de maatschappij.

Want hoe veel zijn er die mij bij name noemen, die mijn aanwezigheid op

het feest waarderen, die mij vragen een toespraak te houden waar ieder

woordeloos  naar luistert  zonder  mij te verstaan. Waar bent u, U verschuilt

zich achter budgetten, achter facetten van de methodiek, die ooit op  ons toegepast,

nog steeds   niet leidt tot mijn  liefdevol genezen. Ook ik wil in de maatschappij

net als u een baan, een partner en een  collega. Toch Ontneemt u mij dit door

mij te zien  als een  naam, een diagnose, een  wangedrag en niet als mens.

Ik besef, het is niet uw schuld, u heeft te maken met subsidie en verzekeringsgelden,

u wordt gekort op concurrentiebeding, en ook u heeft te maken   met  wetten van overheidswege.

En dat is niet wat ik vraag, ik vraag slechts, buiten uw werk om, zonder  dat u betaalt

wordt, kijkt u wel eens naar mij, heeft u mij lief als ieder ander beminde. Toch ben ik

het subject  van uw werk, en zou er niets boven  mij bij u bemind moeten zijn als u het 

geld  dat u krijgt  zo hoog waardeert   dat spiksplinternieuwe auto's, huizen met

marmeren decor en voedsel, dat beter   smaakt als

onze verjaardagsmaaltijd of kerstlunch. Daarom vraag ik.

Al dat geld  dat ik u geef, dat u maandelijks op uw rekening vind, weet u dat

ik het u in vrijheid schenk, dat ook al lijdt ik het u nog gun. Dat ik niet staak,

dat ik geen boetes opleg, ik ook niet voor uw  deur  lig of een  krante artikel schrijf.

En toch ziet u me niet zolang ik me niet beweeg. Laat dit dan ook het beweegsel

zijn   dat u tot vrucht brengt  van onze  zieke ras. Een ras dat ook al is er geen

discriminatie, en ook geen afkeur op godsdienstig punt,  wij toch een minderheid zijn.

Ook bij u. En dat is duidelijk  uit een  reden die ook voor u en uw kinderen   en  uw

geliefden een klaar en helder punt is. Toch praat ik tegen een kille hemel,

waar zon de aarde verwarmt, de regen groen voortspruit en water het

beiden voedt. Is er voor mij een maan  in nachtenlang gehuiver, met stil

gefluister van wanhoop  en angst, draag ik mijn leed  zonder te weten hoe,

is er voor mij geen geld voor een kadootje op mijn verjaardag, terwijl

ik al zo lang, langer dan mij bejaardag in dit ziekenhuis verblijf. Kent u

mij?

In vriendelijk en getrouw weergeven van een  node van de zieke

medeburger en in begrip voor uw  oordeel, los van uw invloed

op dit plaatsvinden, verblijf ik in hoogachting voor uw  kunnen

om ook aan deze zaak een  goede  wending  te geven,

 

 

 

 

 

Kerndocument zorg aan complex

georienteerde zorgproblemen.

 

Hedendaags zien wij in de maatschappij dat Ziekenhuizen, artsen

en zorg, hulpverleners  te maken hebben met zorg en  hulp

die pasklaar geleverd dient te worden. Dit conceptuele schrijven dient

als kanttekening  bij de beweging in de maatschappij die probeert zorg een produkt te

maken, waar meetbaar efficientie, kwaliteit en kwantiteit te toetsen zijn.

 

Drie redenen waarom Zorg als produkt niet pasklaar te leveren is:

-           Voor zorg als produkt dient  de  vraag meetbaar en onderzoeksmatig snel, duidelijk en

helder  vast te stellen  zijn  zonder  foutmarges   of risicofacotren.

-           Zorg dient  door medewerkers geleverd te worden op een  uniforme en solotaire wijze,

er mag geen enkel  verschil in zorgwijze zijn. Dit beinvloedt de cijfers en kwaliteitsverschillen

-           Zorgmiddelen dienen door alle clienten, medewerkers en anderen gelijkelijk

-           gewaardeerd te worden. Door andere intepretatie en beleving van

-           zorg ontstaat er een verschil in prokuktbeleving  die niet te compenseren is

-           in de wijze  van produktvoering en niet meetbaar of toetsbaar is.

 

Deze  drie redenen, argumenten zijn gebaseerd  op het feit dat mensen, (nog) te

ingewikkeld  zijn om volledig  in kaart gebracht  op  snelle en heldere wijze in te

passen in categori‘n of systematische methoden.

 

Om toch tot een  heldere  uitvoering en oplossing  van complexe en verscheidenheid

aan zorgvormen, problemen en taakvoering te komen   is het nodig om  aan te sluiten

bij traditionele 'Best Practices'. In de Loop der tijd zijn veel manieren van

zorgverlenen   of hulp  geven  aan behoeftigen  verlaten of losgelaten  zonder  dat er

wetenschappelijk bewijs  was  dat het niet werkt of niet kostendekkend is(met als doel winstgevend).

 

Deze traditionele oplossingen  om  zorg te waarborgen liggen vervat in documenten,

op schrift gestelde  ervaringsverhalen  uit voorgaande tijden. Om een richting te wijzen

waarin mogelijke  oplossingen voor een aantal problemen gevonden kan worden wil

ik wijzen op tradities zoals die  tot nu  toe zijn overgeleverd  via ouden van dagen en

zorgverleners binnen  het geloofsbestel.

Daarnaast zijn er bronnen aan te wijzen binnen boeken en kranten bekend bij de bibliotheek.

(gewone  zowel als ziekenhuis-bibliotheek)

 

Om drie  punten  aan te geven   waarin  zorg onderscheidend en kwalitatief hoogstaand,

maar   toch budgetmatig kostendekkend en materieel  minder  intensief wil het volgende

citaat u niet onthouden:

 

"Mijnheer liep over het parkeerterrein bij het bejaarden tehuis,

hij was dementerend, zag het nit meer zitten, had waarschijnlijk  alsnog een

depressie opgelopen. Vandaag had hij een andere kamer in het bejaardentehuis gekregen.

Hij liep over het parkeerterrein om zijn spullen over te brengen  naar de andere vleugel.

Verpleegsters zeiden dat hij erop  achteruit ging,  hij zou niet meer op

de tuin uitkijken met prachtige bomen, een vijver en kwinkelende

vogels, maar op een binnenplaats. Saaier kon niet

 

volgens een  van hen. Ze zouden hem wel  af en toe wat vaker opzoeken.

De eerste drie dagen hield hij de gordijnen van zijn kamer

gesloten, en kwam  zijn bed  niet uit. Het gat kon  niet

groter dat in zijn  leven voor de  zon hing.  Na  drie dagen

kwam er bezoek. Een jonge verpleegster klopte aan en

vroeg, Waarom voelt u zich niet goed? Ik dacht dat u mij eens

verteld had dat u jaren op de vrachtwagen had gereden. Doet

u de gordijnen eens  open, en kijk eens naar buiten, de lucht is blauw en de zon schijnt.

Vanmorgen kwam ik erachter  dat juist deze kamer  heel erg passend voor u moet zijn.

(Na de gordijnen opengeslagen  te hebben en de ramen  opengedaan te hebben verdween ze weer)

De rust was zwaarmoedig  als eerst. De oude man ging eens in de stoel zitten.

Het krantje wat meegebracht was verschafte niet veel nieuws.

Tot etenstijd aangebroken was en er buiten een licht gepiep klonk. De oude mijnheer herkende het uit duizenden.

Hij liep naar het raam  en  keek naar buiten, hij zag de  vrachtwagen  die de maaltijden kwamen brengen.

Р        Sindsdien ging het beter met hem, na een  aantal dagen glimlachte hij weer

Р        en groette de medebewoners.  Hij at weer mee  in de eetzaal. Een  ding, om kwart voor twaalf en kwart

Р        voor drie  zat hij op zijn kamer uit het raam te kijken. Naar de vrachtwagen die voedsel

Р        of waren  kwam brengen. Dit deed hem herinneren   aan de vele goede jaren die hij gehad had.

Zo kwam deze oude mijnheer van zijn depressie af, en dementie was voor

hem geen probleem meer,  hij had zijn waardevolle  herinneringen   die hij nog wel  had

teruggevonden door een  ogenschijnlijk nadelige verhuizing. "

 

Zoals dit citaat uit een  boek  van verpleegkundige ervaringsspecialisten

een  kernreden  aangeven waarmiddels  clienten zorg kunnen krijgen die momenteel

'weinig' geleverd wordt, niet in produktcijfers te vangen is en de kwaliteit zodanig

verbeterd dat de  klachten dan in het niet vallen bij de positieve ervaring die clienten zullen opdoen.

 

Om zodanige zorgvoering te implementeren  is er vooraleerst een  betrokken

houding van de zorgverlener nodig. ( emotivatie ) Ten tweede Respect  jegens

de ziekte en niet alleen jegens de persoon. Dit zorgt voor acceptatie en nieuwe

weg  naar genezing danwel verlichting. Ten  derde een  ideaal "onbaatzucht"

De hulpverlener behoort zich te willen inzetten zonder met  zijn handen klaar

te staan "wat  heb ik eraan, wat geeft  het mij" De client komt eerst, dan de

samenleving  en ten derde zichzelf. Het  is goed om  passend  loon te ontvangen,

maar het te eisen is onrespectvol jegens de mensen die het 'harder' nodig hebben dan jij.

 

Als laatste wil ik een goede uitspraak u niet onthouden:

Waar geld is, gedijt macht. Waar liefde is gedijt de mens.

 

Document  over afscheid, rouw en verlies van

beminde of gewaardeerde personen

 

In dit schrijven, dat een aanvulling is op bestaande rituelen en/of methodieken

om te leren verdragen of te verzachten   dat er een gevoel  van gemis,

of een daadwerkelijk gemis aan inbreng, levensinvulling, of leiding

plaatsheeft, zal ik drieledig  antwoorden op de gevoelskwestie die het gevoel

van gemis, of de voortgang van verwerking schaadt of blokkeert.

 

Drieledig wil zeggen, de oorzaak is eenvoudig, echter de uitwerking kan op

drie verschillende gebieden  gevonden worden. Nr.1 is dat de emoties kunnen

fluctueren, en er allerlei emoties van vroeger bovenkomen. Zowel negatieve

als positieve. Nr 2. Is de gedachtegang die zich concentreert op het missende

element in de omgeving. Dit is het daadwerkelijke  gemis dat leed veroorzaakt

, immers  de gedachten brengen  een  gevoel   aan dat de persoon in kwestie nog aanwezig

is of bereikbaar, en de scheiding tussen gevoel en werkelijkheid   die dan ontstaat,

veroorzaakt bij de meeste personen, de last die ze dragen. De derde is dat de gemiste persoon,

ook wel  wordt teruggezien, in irrieele verbanden, bijvoorbeeld; Als je man onlangs

gestorven is, dan ruik je zijn geur, of vind  je zijn favoriete boek terug in je koffer

die altijd gesloten in de kelder lag. Deze gevoelens die erbij komen veroorzaken meer

een  gevoel van terugverlangen naar de  mooie momenten. Dit  doet over het algemeen geen pijn.

 

Emotioneel gemis:

Emoties  in de sfeer van Bang/Boos/Blij/Bedroefd, de tussenvormen en de bovengewone

emoties  die niet te plaatsen zijn,  zijn natuurlijk bij een afscheid   of verlies. Hieronder kunnen

we  trouwens ook een verlies aan mogelijkheden of kracht rekenen. Een natuurlijk gemis,

duurt over  het algemeen niet langer als de periode dat de gemiste zaak/persoon in je leven

voortkomt, bij persoonlijke eigenschappen of lichaamseigenschappen, is het gemis  op

natuurlijk emotioneel vlak nooit langer als de tijd dat je in de kindertijd hebt geleerd met dat

vermogen/eigenschap om te gaan. Voor bijvoorbeeld beenfunctie(lopen) geldt dat de drie jaar

dat je leerde lopen, en de tijd die je actief in sporten met beenfunctie hebt ge•nvesteerd

de tijd is die de natuurlijke emoties nodig hebben om weer tot rust te komen en in

balans te komen op de nieuwe emotionele basis.

 

Gedachte en gemis:

Gedachten zijn vrijwel altijd de grootste boosdoener, niet door negatieve gedachten,

of anderszins kwalijke  invloeden, maar meer door de gescheidenheid die

ze creeren tussen de emoties en de werkelijkheid. Immers emoties, treden ook op

bij elke andere beeltenis/gewaarwording als wat er hier en nu plaatsvind. En de

gedachten die afwijken,  en zelfs dingen terughalen die niet bestaan, zullen zorgen

voor een naar voren  treden van een  persoonskenmerk in de omgeving.

Bijvoorbeeld als een  oudere man,  zijn kind verliest, en vaak terugdenkt en

herrinnert   dat het kind  mee ging vissen. Dan is het  logisch  dat de emoties dit

oppakken en de omgeving een energie voelen die zij niet zo beleven.

Dit leidt tot afwijzing  door de omgeving (in uiterste gevallen)

of tot een  vorm  van verborgenheid in wat er werkelijk

gevoeld en beleefd  wordt.

 

 

 

 

Irrieel gemis:

Als personen waar je aan terugdenkt, zelfs jeugdliefdes  kunnen

zoiets oproepen, en je ze vergeet, en een aantal jaren later een favoriet

onderwerp of zaak ziet waar zij/hij veel waarde aan hechtte ziet liggen,

in dezelfde hoedanigheid, dan krijgt je gevoel een intenser bewustzijn waardoor

het zich beseft   dat de mooie   kanten van die persoon, een waarde voor je vertegenwoordigt

hebben,

en  kan het zijn dat er een gevoel optreedt  van verlangen.

Dit  verlangen kan velerlei vormen aannemen, kenmerk is dat het onuitgenodigd komt,

en meestal een prettige gewaarwording is.

 

Het verwerken van gemis of verlies:

 

Zoals de uitwerking drieledig  kan zijn, is de oorzaak altijd dat een ding/persoon mist of verloren  is.

Een goede oplossing probeert altijd iets  aan de  oorzaak te doen, echter we moeten ons gedenken   dat

het lichaam zelf volledig de gelegenheid   moet  krijgen  om  zich te helen  op natuurlijke manier,

derhalve zal toch de oplossing meer liggen in het faciliteren van een helingsproces, dan er

een  van een wonderpil, of methode.

 

Ik zal hierbij een 20tal raadgevingen doen, die bij therapeuten, familieleden of bekenden

een handvat kunnen  zijn om toch de persoon aan te zetten tot zelfheling. Immers een

mens kan ook lichamelijke wonden tot op zekere hoogte helen, en dus ook emotionele wonden en gemis.

 

Raadgevingen:

 

-           Rust en Warmte is altijd goed.

-           Zoek geen surrogaat in TV, films, muziek of materieele dingen

-           Zoek een persoon om bij behoefte het  hart te luchten.

-           Vul het leven  niet radicaal anders  in, de eigen omgeving is het beste voor het emotionele systeem,

het reageert  op  alle veranderingen, en hoe minder hoe beter het proces.

-           Schrijf bij veel herinneringen/gedachten, ze op of teken  of schilder  ze.

-           Bij verwardheid over eigen zelf  of wezen, houd een dagboek bij.

-           Geef waardering   aan diegenen die je nog wel  hebt.

-           Sta open voor contact, en  trek je niet terug als mensen dichterbij komen, het is een behoefte van

je om in tijden van verlies meer betrokken te raken bij personen die veel voor je voelen.

-           Nachtrust is goed, totdat het vervelend  aanvoelt.

-           Eten, is een zaak die gewoontegetrouw het beste aanvoelt.

-           In plaats van denken  over of herinneren van de persoon, probeer  iets over hem/haar   te lezen,

een  onderwerp  van jullie beide interesse.

-           Bij twijfel over eigen kunnen, of inzicht, studeer op kenmerken van verliesverwerking,

inzicht in eigen proces schept zekerheid.

-           Een uitweg is altijd een gebed tot God, of hulp  uit wijze mensen.

-           Zoek  steun en geborgenheid  bij een ouder, of grootouder, en

bij afwezigheid ervan,  een persoon die die rol wel vervuld zonder risico's  op

belangenverstrengeling of behoefte   misbruik.

-           Koop af en  toe een voorwerp die de ander leuk vond, (klein of groot)

en zet het op een  plek  waar u langskomt. Dit zorgt voor een positieve

waarde, die u dan niet zelf in gedachten hoeft te zoeken.

-           Als het  gat zwart  is, en de lijn eindig, of de zon niet meer straalt,

dan is het uiterste noodzaak voor reguliere hulpverlening. Het vermijden  om

schaamte of gezichtsverlies is minder  erg als de gemoedstemming en de

therapie/behandeling die nodig is om weer zicht te krijgen.

-           Klagen, helpt wel,  maar verwoord uw klacht niet drie keer hetzelfde,

vaak zijn het verschillende kenmerken die aanzetten tot klagen, verwoordt het

dan specifiek   en gedetailleerd anders is het een  last voor anderen.

-           Bent u in staat om uw zelf iets aan te doen, dan zoekt u hulp bij mensen

waarvan u zeker  weet  dat ze altijd aardig of betrokken   reageren, en zegt u het ze.

Een  verzwegen last, die de mens zijn levenslijn dreigt door te snijden is erger als

een toegegeven zwarte onheilsplan.  En aardige  of betrokken personen zullen nooit

reageren   door te zeggen  dat het beter is dat u het niet  ter sprake brengt.

Er behoort in een maatschappij altijd plek  te zijn voor mensen met

verwonding, emotioneel, fysiek of anderszins.

-           Bij kwetsuur  van anderen  jegens  u, zorg voor een derde die kan bemiddelen,

-           liefst een bekende en gewaardeerde persoon  van u. Dit geeft u ademruimte

-           om  het verwerkingsproces door te zetten.

 

 

 

 

 

Een document over het therapeutisch ingrijpen  bij

mensen met een waan, of een bewustzijn dat niet

open staat voor gestuurd of beveiligd handelen.

 

Een zichtschrijven op cli‘ntbeleving en vraagsturing

door middel van eenvoudige voorbeeldfunctie.

 

Allereerst wil ik stellen dat de clientbeschrijvingen,

gehanteerd  worden  zoals die gesteld worden door

omgang met clienten, en  gekleurd   zijn door de beleving van

een clientvertegenwoordiger, die zelf client geweest, geen ervaring heeft met

gewelddadig handelen.  Derhalve  zal ik ook niet de essentie kunnen  geven  van de

motieven die leiden tot gewelddadigheid, wel kan ik een visie, en een zichtschrijven geven op

het probleem, en vanuit de gevoelskant, invoelen wat een  client in gestelde  positie zou

behoren te voelen als hij gewaardeerd  en gerespecteerd wordt. Daarnaast gelden de

behoeften die clienten, en ook toekomstige clienten, voelen  als ze in een  glijdende crisissituatie komen.

 

Ten tweede wil ik stellen  dat de ervaring die hier wordt weergegeven, niet beoordeeld kan

worden op de  wijze  van informatiebetrekking, of de mate waarin ik tegemoet kom aan de

wensen  van therapeuten  of modelbeschrijvingen van de psychewetenschap. Dit is een

zichtschrijven en geen  model, of therapeutische methode op zich.  Dat dit een  aanleiding kan

zijn  of een  zichtverbreding geeft op cli‘ntenleven is een  oordeel waard.

 

De defintiestelling van een aantal begrippen  in de psychiatrie worden  als gegeven   beschouwd,

daar bijna  alle geschoolde ggzmedewerkers, en ook clientvertegenwoordigers  toegang hebben

tot een kennisbron. Hetzij een bibliotheek,  hetzij een clientondersteuner die de middelen kan

verschaffen, welke  rechtens de Nederlandse  wet in behoren tot de ondersteuning gelden.

 

Clienten   in dit document, worden gesteld als personen die binnen de ggz een

herstelproces in gang hebben, en ook een  eigen  keuze  hebben binnen de mate

waarin ze tegemoet  komen  aan de sturing van de therapeut om  zich bereidwillig

op te stellen om behandeling  als medicijnen, therapievormen, en

ondersteuningsvormen te ondergaan. Gesteld is dat niet  alle clienten  een vluchtstrategie tot

gewelddadigheid hebben,  en ook niet alle en ook niet sommige clienten een  keuze  hebben

tot geweld  als oplossing  van specifieke problemen, of om sturing aan behandeling of

leefomgeving  te geven.

 

Allereerst in het zichtschrijven wil ik aangeven dat de terminologie die ik gebruik, en de

bewoordingen zoals gesteld, niet afkomstig zijn van de clienten die meegelopen hebben

in de ervaringswijze van het onderzoek, maar zijn vertaald naar een neutrale

en betekenisneutrale weergave van de problematische aard van een therapie.

 

 

Zichtschrijven:

 

Een voorbeeld:

Een client, 35 jaar,  heeft  geen  achtergrond tot psychische problemen, maar

heeft een kwetsbaarheid om na drankgebruik, in de kroeg een  robbertje

te vechten. Ziet dit als een oplossing om 'gecontroleerd' zijn agressie te uiten,

die hij in het leven opdoet. Vrienden vinden het niet erg, want ook zij zijn krachtdadig

en niet te zachtzinnig ingesteld.

Client is getrouwd, en heeft 2 kinderen, allebei mannelijk, en schoolgaand. De

echtgenote, is niet bekend  met zijn uitingen in de kroeg, maar weet wel dat hij

wekelijks bij vrienden op bezoek gaat. Zijn drankgebruik is bij haar bekend als

een gezelligheidsdronk met vrienden. Thuis is hij een man die een stabiele

functie heeft, en ook zijn arbeidsverplichting naar behoren vervult. Hobbies,

en Interessen, zijn gericht op de mannelijke zaken  zoals Auto's, muziek en

cultuuruitingen uit zijn jeugdtijd, en ook de loterij, waar hij wekelijks een lot van  koopt is niet vreemd.

Geschoold als hbo, makelaarswerk, en echtgenote geschoold als verpleegkundige,

passen bij elkaar als ze ernaar gevraagd worden. Bekendheid met familie

hebben  ze beiden,  ze geven aan verjaardagen regelmatig te bezoeken,

en  ook af en  toe langs te gaan om zaken  uit te wisselen. Echter de echtgenote neemt altijd het voortouw.

 

Op 35 jarige leeftijd, wordt de  man  ontslagen, het makelaarskantoor dat

hij heeft helpen opzetten, en medeeiegenaar is, heeft hem uitgekocht en

verplicht zijn aandelen te verkopen.

Zijn echtgenote, die de reden hiervoor niet kent, geeft  aan hier  niet  mee overweg te kunnen.

Na een tijd van wrijving  in de huiselijke situatie, waarbij beide  kinderen,  twee

weken van school zijn gebleven, besluit de school, een vertrouwenspersoon voor de kinderen in te zetten.

 

De kinderen worden tijdelijk bij een grootouder ondergebracht  zodat, de man,

naar werk   kan  zoeken, de vrouw rust krijgt om haar gevoelens te verwerken.

De man,  blijkt echter zijn kroegbezoek  te intensiveren, want ontslagen weet  hij

geen zekerheid  te krijgen dat het goed  komt, en drinkt het weg.

Zijn vrienden die in de kroeg met hem meedrinken, verbazen  zich over het feit

dat hij steeds achterdochtiger wordt, en ook een  ruzie niet schuwt,

De normale mannenhumor, en ook de vriendschappelijke klap, blijken

een  reden om hatelijk t worden.

 

Een  reden om een onderzoek   te doen  naar psychische belastbaarheid.

Een ggz-diagnose zou in een  zichtschrijven kunnen  zijn dat de client niet

de werktuigen heeft om zijn gevoelens te relativeren, daar hij in de werkkring, en

de thuissituatie de sociale ondersteuning  had om zich naar rede te handhaven,

kan het geen persoonlijkheidsstoornis zijn, maar een kwetsbaarheid tot stresstolerantie,

immers zijn steunsysteem, zijn zekerheid  valt weg, daarbovenop, heeft hij niet de draagkracht om

zijn thuissituatie de stabiliteit te geven om een toekomst anders te kunnen invullen.

Na enige tijd, komt hij in aanraking met de psychiatrie, als hij zelf schrikt als

zijn vrienden hem  terugleggen dat hij niet meer welkom is,

wegens  te agressief gedrag.

 

In de klinische setting, als verpleegkundigen hem wijzen op een

verantwoordelijkheid of een  keuze  om  zich bereid  op te stellen,

geeft hij expressieve reactie,

Na herhaaldelijk blijken  van gewenstheid van

deelname aan het dagprogramma,

wordt client aggressief  en is dader van een  ruwe  woordenwisseling   en een  bedreiging,

die  niet in praktijk  wordt gebracht.

 

De uitlegging van dit voorbeeld, is in de psychiatrische lectuur te vinden,

veel therapieen en tegenwoordige trends geven  aan,  wordt iemand   echt aggressief,

dan hoort hij apart gehouden  te worden, en dienen er gekwalificeerde en gereguleerde

zorg geleverd te worden.

Een project kan daarbij zijn om  het al dan niet  te omsieren met  een praatje of een kopje koffie.

 

Toch missen we hierbij een aspect  van een juiste zorgverlening. Waar de client

zijn steunsysteem heeft verloren,   en ook de stresstolerantie  gedaald is, en uit in

een overmatige vlucht in drank  of agressie, is het aller eerst noodzakelijk dat

middels emotieve therapie, de emoties van de client van de voorlopende

crisissituatie worden hersteld.  Dit betekent in de praktijk dat wanneer een

client een opname, een behandeling of een zorgcontract aangaat,  er met instemming

van de client gekozen kan worden, om de diagnose, los te koppelen van de

communicatiefunctie  die er binnen  het zorgproces is. Een emotieve interactie.

Het in gesprek gaan zonder  diagnostische   conclusies of rechterlijke gevolgen,

over de zaken die  de client zelf wil vertellen. In de meeste van zulke situaties,

fictief of realistisch  is een client, dader,   slachtoffer bereid om zijn emoties  te uiten.

Dit zorgt als er direct aan wordt tegemoet gekomen voor een  scheiding  van crisis,

en behandelcontact, waardoor elke  therapie die erna wordt gegeven(in periodieke vorm)

meer effect  zal hebben, en ook het verschijnsel  dat clienten  hun sociale  groepdeelname misschien wel

verliezen,  maar wel hun vermogen   behouden  om in de toekomst het in gang te zetten.

 

Clienten die al aggressief zijn,  en in klinische setting niet te handhaven, zijn zonder

medicijnen (kalmerend, inducerend)  te behandelen  door ze  in rustige tijden zelf de

gelegenheid  te geven, betekenisvorming en woordvorming te geven over heilzame,

of rustbevorderende maatregelen. Dit geldt echter alleen per  uniek  geval. Iedere client heeft

eigen middelen die hij terug wil  zien  of horen  als hij  in paniek, in agressie of in waan  is.

 

Een plicht tot enige  van deze interagerende vormen is een schadende last voor

de genezende kant van zulke interactie.

 

In volwaardigheid   op  naar een toekomst waarin zorg, ook een  vorm  van aandachtswarmte  is,

waarbij zelfs angst voor agressie een fictie is die alleen  nog bestaat in geschiedenis boeken.

 

 

Tussen Waanzin en Waanmin

 

Dit schrijven zal gaan over  het verschil  tussen twee termen die in deze tijd

onder een  noemer worden geschaard. Het ene is schadelijk voor zowel  de

persoon/client als zijn omgeving, de ander is alleen schadelijk in de zin dat het

de maatschappelijke   omgang belemmert.

 

Eerst wil ik de twee termen zoals gesteld  in de  titel voorzien van hun betekenis,

waarbij ik uitga van de betekenis zoals die  uit verschillende overleveringen, noem

het geschiedkundige  werken  te verkrijgen zijn.

 

Waanzin:

Waanzin bestaat ui twee delen, de waan, overeenkomstig een visie op de werkelijkheid

die niet toepasbaar is of strookt met een of meerdere elementen binnen de omgeving

waarin de persoon/client zich bevind. Zin staat voor nut, doelgerichtheid,  ofwel de

handeling die leidt tot het verkrijgen  of verlenen   van een bepaald doel. Samen staat het

voor het niet meer instaat zijn tot het verkrijgen of verlenen van een  gesteld doel binnen  de huidige  leefstaat.

Doelen die te onderscheiden zijn binnen de leefstaat zijn, van basisdoelen tot meervoudig en

complexe doelen: doel van overleven, inhoudende voedsel, drank, warmte,  beschutting. Doel

van verbreding en samengaan, communicatie,  interactie met  soortgenoten, sexuele driften,

uitwisseling   van kernen en waarden. Doel  van verdieping en ervaringsgerichtheid, visie op het

leven kunnen bepalen in samenwerking met soortgenoten, reflectie op eigen  gedrag kunnen

aanpassen  en verbeteren   volgens appealing technics factor. Doel  van inbedding  soort,

trancedentaal gestel  ontwikkelen, bewustzijnsaanpassingen binnen de soort,

communicatie  via meerdere overbrengingsmanieren(complexe, onbewuste communicatie)

 

Deze doelen zijn ook weer  onder te verdelen  in functies overeenkomstig welk doel

behaald dient te worden. De term  waanzin heeft meestal alleen betrekking op de

eerste doelstelling, warmte, beschutting, voedsel en drank. Zodra anderen zich aangevallen

voelen in hun basisdoel zullen ze overgaan tot dwang  en  of drangmaatregelen tegen de

persoon in kwestie. Beperking in het tweede  doel leidt over het algemeen alleen tot

negatieve communicatie en spiegeling van de omgeving. Het  derde doel leidt

niet   tot fysieke of emotionele strafmaatregelen, maar beperkt in de regel alleen de persoon zelf.

De andere  doelen  zijn niet schadelijk   voor de persoon zelf, zijn niet aantoonbaar schadelijk, maar

schadelijk   voor de soort in zijn  geheel.

 

Waanzin  heeft als eigenschap dat bij de persoon  ook de andere waarden, doelen

tegen een nieuw meetlat gehouden  worden  waardoor er ontwikkeling  dan wel

verbetering van de gehele omgeving  kan plaatsvinden. Ter voorbeeld,  alleen in

gevallen van pijn, moeite of nood gaan mensen  zoeken naar nieuwe wegen danwel

genezing. Deze nieuwe  wegen  en genezing houden meestal niet  alleen  in dat het

oorspronkelijke probleem opgelost  wordt,  maar  dat er  ook verdieping plaatsvindt,

dieperliggende oorzaken worden  als deze  ervaringskennis aanwezig is in de

omgeving ook gespiegeld en gesyntheseerd.

 

 

Waanmin:

Waanmin bestaat ook weer  uit twee delen,  Waan in deze

betekenis staat voor het  begrip warrig wat overeenkomt met de term in

verwarring brengen. Het lijkt veel  op waan,  maar betekent   in

feite  dat de kennis en visie van de persoon juist is, maar  dat er een verwarring

opgetreden is vanwege nieuwe  aangeboden kennis of ervaring. Ter voorbeeld:

Als een kind hoort dat als zij oversteekt eerst rechts dan links moet kijken en

dan oversteken, en vervolgens een  keer  met  haar tante oversteekt en te horen

krijgt dat het flauwekul   is en dat je je alleen hoef te vergewissen   dat er  geen

auto's aankomen. Dan zorgt dat voor verwarring. De eerdere kennis is

niet onjuist, maar niet volledig. Door deze verwarring wordt 40 % van de

psychosen en gediagnosticeerde wanen veroorzaakt. Min in het woord

waanmin   betekent   zoveel  als emotionaliteit voor, het gehele  woord betekent  dan

ook een  verwarring in de emotionaliteit jegens  een  of meerdere individuen,

wezens, elementen  in de leefomgeving.

 

Ik zal nu verder   gaan op  het thema waanmin, dat naast de grondbetekenis nog

andere elementen  heeft die schade kunnen veroorzaken mits  onjuist begrepen.

Waanmin.

Emotionaliteit betekent de lichamelijke uiting, grondoorzaak  of kracht

die zorgt dat een wezen een bepaalde handeling uitvoert als zij niet

is voortgekomen uit de werking  der geest.

Deze emotionaliteit richt zich voornamelijk  op het behoud  van de

overkoepeling van het levend wezen. Voor een mens zal dit zijn, de Aarde,

waarop de mens zetelt. Om de  aarde in stand te houden is het volledig

ecosysteem  noodzakelijk, waaronder andere levende  soorten, de materie  om  alles te

onderhouden en de andere elementen. De emotionaliteit zal altijd direct de

veiligheid van het individu  zeken, daarboven pas de uiteindelijke doelstelling proberen te verwezenlijken.

Een tweede begrip die met emotionaliteit samenhangt is het begrip  motie, in

de betekenis beweging. Wanneer emoties de mens een richting opsturen, dat

verder gaat als basisemoties als bang boos bedroefd en blij. Dan wordt er een

motie in beweging  gezet die het individu  uit zijn beperkende situatie leidt en het

laat functioneren als onderdeel  van het gestelde  doel.

Enkele  elementen   hieruit zijn: Deze persoon zal waar nodig en  waar mogelijk

aandacht schenken   aan individuen, zorg vervullen   waar deze  gevraagd wordt

en waar mogelijk. Deze persoon zal ongevraagd  situaties rechttrekken die crises

kunnen veroorzaken. Daarnaast zal er een  direct resultaat zijn van een  tevreden

gevoel bij alle betrokkenen.

 

Waanmin.  In tegenstelling tot waanzin hoeft waanmin   niet specifiek behandelt

te worden, er is alleen de volgende behoefte: de eerste twee basisdoelen zoals

gesteld binnen  waanzin, daarnaast toegang tot ervaringsgericht leren

. Tegenwoordig gekoppeld onder de noemer levenswijzen/zineving:

voorbeelden hiervan zijn:  boeddhisme, hindoeisme, christendom, islam en andere.

 

Waardoor  wordt waanzin  veroorzaakt:

Waanzin heeft een tweeledige oorzaak: de eerste foutieve gerichtheid van

de wil van de persoon, de tweede is een foutieve omgevingsinvloed die

kennis aandraagt dat ten eerste onjuis is, ten tweede niet bewijsbaar

door de persoon  als onjuist. Gevolg is dat in  beide gevallen kennis  als juist wordt

geclassificeerd die in wezen onjuist is. Hierna is het karakter van de persoon niet

meer berekenbaar, de onbewuste berekeningen  zijn niet op juiste kennis gebaseerd

en zullen leiden  tot verkeerde motieven.

 

Waanzin is op twee manieren te genezen:

De ene is door de  onjuiste kennis na te gaan en recht te zetten. Dit is een omvangrijke

klus omdat  het niet aan te tonen is op snelle wijze  waar de fout zit.

De tweede is een snelle doeltreffende manier die ook andere beperkingen voorkomt:

Het  verlaten van de geest, en de intelligentie in het lichaam plaatsen. Het enige nadeel is

dat alls wat dan op je af komt aan gebeurtenissen volledig doorleeft wordt, dat trauma's veroorzaakt

mits er niet aan de  warmte behoefte wordt voldaan.

 

Zoals wij weten is de wet wmcz  gericht op het geven  van inspraak aan

clienten binnen een ggz-instelling of organisatie.

 

Volgens   structuur wordt dit een  clientenraad genoemd   bestaande uit

een representatie en vertegenwoordiging  van clienten die in behandeling zijn

bij het betreffende  onderdeel  of locatie van de instelling. Daarnaast is er vaak

een  regulier overleg met een medewerker die invloed heeft op het beleid. Dit overleg

vind meestal plaats volgens opgelegde  invloed van de betreffende

functieverantwoordelijkheid  van de medewerker.

 

Dit heeft twee zijden die allebei op twee manieren  kunnen uitwerken.  Een

zijde is dat clienten een  structuur opgelegd krijgen,  ze hoeven niet zelf

te bepalen en te denken  over wat ze willen  inbrengen, ze worden   naar hun kennis en

gevoel gevraagd over vastgelegde punten.

De tweede zijde is, het is beheersbaar voor zowel  de  functieverantwoordelijke als de hogere

laag binnen de instelling. Zij bepalen de onderwerpen, schokkende dingen zijn er niet.

Clienten krijgen niet het idee  dat ze zelf nieuws  mogen inbrengen.

 

De twee  manieren  waarop het uitwerkt:

-Lijnen zijn strak, onderwerpen bepaald, voorspelbaarheid groot.

-Lijnen zijn gesloten, geen  inbreng  van ervaringskundigheid, input van clienten  klein.

 

-hierarchie is duidelijk, geen verwisseling van machtspositie, organisatiestructuur gewaarborgd.

-top-down  functie binnen  instelling, clienten zijn onderhorigen, kwaliteit   en  kwantiteit   gaat verloren.

 

Een nuttige en bruikbare  oplossing is gegeven  in een  van de documenten  aangaande vraagsturing zelf:

 

-Vraaggericht werken: Vraag de client hoe hij behandelt  wilt worden,  leg deze  vraag op

uniforme wijze  vast en zie toe op het niet vermengen van belangen.

-           Passend aanbod:genereer een flexible organisatie die  inspeelt   op clientenbelang  in plaats van trendbelang.

-           Genereer een eenduidig geldelijk belang, betaal en beloon clienten met  een

innovatieve vraagsturing met een passend, wil zeggen maatschappelijk geaccepteerd goed

welke  volgens eigen zeggen nodig is.

-           Sturend werken,  laat door zelfsturing  de organisatie een  balans vinden.

Zelden is er in organisaties sprake van zelfsturing  door voortdurende

verandering  van beleidsprocessen en verantwoordelijkheidsstructuren.

-           Draag bij aan een  gezonde  maatschappij, betrek sociale partners bij het beleid.

Verminder concurentie drang en  verhoog  sociale  aanvaarding bij

buitensluitbare organisaties. De beste concurentie is samenwerking,

niemand zal je positie bevechten of betwijfelen.

-           Voel mee  met opgelegde structuren door overheid   door kenbaar  te maken

-           dat zorgvoering  belangrijk is en uniform  en zodanig geregeld  moet

-           zijn  dat zorg efficient   geregeld behoort te worden. Draag bij aan het

-           maatschappelijk  debat rondom zorg en welzijn. Stimuleer medewerkets

-           hun eigen  ervaring en mening zichtbaar te maken   in een  onzichtbare zorgmaatschappij.

 

 

 

Daarom spiegel ik de inhoud en zeg simpel wat ik er als clientenbelang  in zie.

 

 

 

Diverse korte notities op Zorg

 

Houding t.o.v. Clienten- Luisteren- geen Oordeel- Meelevend vragen-

Bevestigen en Erkennen  gevoel- Sturen naar verantwoordelijkheid.-

Enthousiasmeren tot verandering

Houding t.o.v. hogergeplaatsten- Luisteren-

Doorvragen, met waarom en hoe, en waartoe.- belang Erkennen-

Samenwerking bekrachtigen door mee te denken-  Eigen belang  transparant weergeven.

- Erkennen van Strijdpunten- enthousiasmeren gezamelijk belang.

 

houding t.o.v. Agressie incident.-

Clienten scheiden, met tussenruimte van min. 1.5 meter-

Overzicht krijgen.- Slachtoffer voorzien van behoefte aan veiligheid, bied koffie, thee of koek aan.-

Dader  apart nemen en geruststellen.

Oordeel niet, zeg wat er gebeurt is, en hoe het beleeft  wordt,

en geef weer wat er bij hem/haarzelf te zien was en is. - Vraag  naar zijn/haar visie.

- Erken tekortkoming als er beschuldiging   ligt t.o.v. hulpverlener

- Bevestig behoefte aan deelname sociaal verkeer.- Biedt koffie, thee of koek   aan.

- Biedt  aan om omgevingswisseling toe te staan, om uitlokking  of andere beinvloeding te voorkomen.

- handel  naar het protocol.

 

houding t.o.v. familieleden.

- Open  en transparant, geef  eerlijk   aan hoe de zorg geleverd wordt.

- Wees eerlijk in uw belang, geef aan als u het anders  wil  als de familie.

- Leg alle gespreksvoering en intercepties door familie vast in verslaglegging.- Betrek familie bij incidenten.

Vraag  na of ze het begrijpen of kunnen   relateren   aan jeugdgedrag.

- Geef de belangen  van de familie  weer  in positioneringsnormen  en waarden t.o.v. sociale cohesie.

 

Clientenraad te weinig  leden.

-           Persoonlijke aandacht, wees  niet benauwd  om zelf bij clienten op

-           bezoek te gaan en  te converseren.- Steek tijd, geld, en middelen in een zaak die

-           niets teruggeeft maar wel het belang van de client dient.

-           - Voorzie het management van de informatie die toonaangevend

-           is in de doelgroep. lokaliseer  trends en loop mee met

-           beleidsadviseringen in de praktijk.te weinig inzet in participatie.

-           - Enthousiasmeer door grondlegging belangen   op normen en waarden.

-           - Motiveer door eigen   inbreng   te belonen met uitvoering.

-           - Directieve maatregelen tegen enkelen die de ruimte verstrooien

-           of concentreren   op  minderheidsbelangen.

 

 

Werking geneeswijzen Er zijn vijf vormen  van geneeswijzen:

een:  gebaseerd op emotionele ontlading, bestaand uit, praten,

pijnpunten troosten en warmte tonen.

twee:  gebaseerd op ratio, bestaand uit cogn. gedrags therapie, psychotherapie, Relativeringstherapie

Drie: gebaseerd op ervaren, bestaand  uit gestalt therapie, meditatie, reiki, tantra etc.

Vier: gebaseerd lichaamsstimulatie, bestaand uit massage, accupunctuur, gerichte druk.

Vijf: gebaseerd op vloeistof  of vast voedsel, bestaand uit kruidengeneeskunde, homeopathie, tegenpoolaanvullingen,

schrikreactie van lichaam oefenen(sterke vieze smaken als tekort zien)

 

functie ervaringsdeskundige  Een medewerker die:

- Luistert, meeleeft, en respectvol is voor de  client- Op aanvraag gesprekken met clienten aangaat.

- Een vertrouwensrelatie als lotgenoot en  niet  als politieagent of verpleegster.

- Open staat voor een bezoek aan een plek met herinneringen en troost biedt.

- Budget  krijgt om  aardige presentjes te aanschaffen  of tegemoet te komen aan kleine  wensen  van clienten.

- Betaald krijgt naar functie van therapeut.

- Opleiding: ervaring zelf,  en de wijze  van handelen, vriendelijke, niet

- beoordelend, respectvol, toch echt en spontaan.

 

Functie ervaringskundige medewerker  De medewerker:

-           Is kundig en heeft ervaring met eigen ziekte

-           .- Is op de hoogte van gebreken en pluspunten in eigen behandeling

-           - Relativeert alle problemen tot beknopte probleemstellingen.

-           - Verbergt geen emoties en brengt ze  in als argument.

-           - Werkt in elke laag van de organisatie, zowel administratief, management,

-           advies, en communicatief.- Krijgt betaald  voor salaris van de volledige functie

-           - Opleiding. In de werkomgeving van de mensen met wie hij werkt.

-           Dus  een  ervaringskundig manager, krijgt les en ervaring van de manager

-           met wie hij samenwerkt, evenzo met andere medewerkers.

-           - Heeft een doelgerichte houding, en weet wanneer hij welk

-           argument moet inbrengen, en wanneer  het nodig is om  openhartig

-           te zijn over achterliggende  ervaringen  als bewijsvoering bij emotionele argumenten.

 

ervaringskundig rechtgangmatig beoordelaar

Deze  justitieele medewerker verricht de volgende taak:

-           Hij adviseert de rechtsgang, de jury/rechter namens de dader over de

-           toerekenvatbaarheid en verantwoordelijkheidsbesef in het

-           licht van ziektebesef,  ziekteinvloed, en handicap.

-           - Hij is deskundig op de ziekte of aandoening  door eigen

-           ervaring ermee en heeft een positieve grondhouding.

-           - Hij  mag familie, bekenden van de dader bij toestemming

van dader,

-           raadplegen en leed uitwisselen om te kunnen

-           bepalen of er een emotionele, danwel psychische aanleiding is.

-           - Hij is onafhankelijk, kent geen  van de twee partijen en

-           komt uit een  ander deel  van het land, en wordt bij

-           elke  zaak nieuw  toegewezen.

-           - Hij krijgt betaald naar

-           de functie van justitieel adviseur, met loon dat door de overheid  wordt betaald.

-           Kosteloos voor zowel  de  dader  als het slachtoffer.

-           - Een open, vriendelijke en meelevende  houding is een pre.

Sociaal werker. Deze medewerker, - Is gericht op contact en communicatie met mensen.

-           Is gericht op  het steunen  en voldoen aan de  communicatiebehoefte

-           van clienten  waar zij geen  onheuse gebieden raken.

-           - Krijgt budget om leuke en spelenderwijs gerichte uitgaven te

-           doen  in het licht van de  taak.- Staat open  voor elke vorm van vrijetijdsbesteding.

-           - Draagt zelf bij clienten op passende en aanvoelende manier

-           aan wat hij/zij leuk zou vinden, door via contactlegging

-           interessegebieden en toekomstige dromen te verkrijgen.

-           - Krijgt betaald  naar loon van maatschappelijk werker.

-           - Opleiding: een sociaal karakter,   en  niet te beroerd om ook

-           de vooroordelen opzij te zetten en gewoon aardig te doen.

-           De plicht bevind  zich in normaal  sociaal verkeer tussen

-           bevriende kennissen en vertrouwde personen.

-           Dus geen intimiteit of seksualiteit. Bij vermeend  gedrag, een

-           van beiden  overplaatsen en niet meer met  elkaar in werkverband  laten ontmoeten.

 

communicatie via schrift of media.

Alle communicatie die uitgaat van de instelling  of organisatie, gericht op informatie  aan

of over  clienten  dient ten minste 33 % aan informatie van clienten

zelf te bevatten die realistisch weergeeft  welke de verschillende

ervaringswijzen of zichtpunten zijn.  Zo dient een  folder over

een ziekte:reeel weer  te geven, ervaringsverhalen van clienten over

medicijnen: reeel wat clienten voelen en moeite  mee hebben, hoeft

niet representatief  te zijn maar wel een  weergave van een unieke

ervaring met de medicijnen. over therapie: reeel wat de therapie

bewerkt bij clienten. over de organisatie: reeel welke   klachten of

problemen erzijn, plus ervaringen die positief zijn.

 

Organisatiecultuur

-           Vriendelijk,  elk woord wordt serieus genomen, zelfs een gek woord.

-           immers elk  woord  heeft  of een emotionele oorzaak,

-           of een ervaring of motivatie als achtergrond.

-           - Open, elk idee ter verbetering van de organisatie

-           wordt op juist nivo bekeken naar verbeteringswaarde

-           of argument. Dus idee over raad van bestuur, komt bij

-           de  raad van commissarissen, en idee over verpleging

komt bij teamleider of manager. - steunend, elke klacht,

wordt in ieder geval door de klachtencommissie behandelt,

maar  ook door een vertrouwenspersoon,

 

 

-           iemand die dicht bij staat in de organisatie

-           naar eigen keuze, bekeken, gerespecteerd,

-           en  naar gehandeld. Zonder afbreuk aan emoties en pijn.

-           De vertrouwenspersoon handelt niet via schrift of

-           procedure maar op  aanvraag van medewerker,

-           en dient vrijwel  direct beschikbaar  te zijn via regulier

-           communicatiemiddel. (om af te kunnen  spreken voor

-           ontmoeting in persona) - Openbaarmaking lonen,

-           niet per persoon maar per afdeling.

-           Dus  op afdeling x, verdient een Teamleider bruto zoveel, een verpleegkundige zoveel.

-           Op de laag management wordt er zoveel verdient etc.

-           dit is ook voor iedereen aanvechtbaar  of verbeteringsbeinvloedbaar,

-           en  dient  door hogergeplaatsten serieus genomen te worden.

-           - De client is de vertegenwoordiger van het belang, en dient de

-           laatste stem te hebben in zaken direct betrekking  hebbend op zijn

-           behandelervaring. Een beslissing over een rookkamer,

-           een vakantiedoorplanning  van deeltijdbehandeling,

-           een verhuizing dient direct met veto door vertegenwoordiging   van de  client.

-           Met  ten minste een respectievelijk aandeel. Een beslissing over 50 mensen dient

-           door 5 te worden besloten, een over 500  door 50 etc.

 

Clientparticipatie  in zorginstellingen. Binnen de professionalisering van

het zorgtoepassen, is het kenbaar   dat ook professionals  hun feeling verliezen

met de clienten. Door mede het stigma ontstaat er een wij-zij en een

zij-wij mentaliteit. Waarbij er een  als superieur en ontoegankelijk wordt gezien, of ervaren.

Een eenvoudige oplossing is om voor elke professionele hulpverlener er

ook een  client als werknemer aan te koppelen als achterspiegelfunctie en om de rapportages bij te werken.

 

Een notitie op noteren:

Elke neerschrijving   van belevenissen van clienten, van vergaderingen, en

van managementconclusies. Een beknopte weergeving is eenverlies aan de waarde van de ervaring.

Ouderen  worden geroemd  om hun levenservaring, zij is echter niet in een  zin

met 10 woorden te vatten. Ook  een  ellenlang verhaal is soms te tijdrovend.

Een raad bij notuleren, bij schrijven  van client- en hulpverlener ervaring.

Gebruik   je hart, niet is dit belangrijk, heeft dit prioriteit, Maar:

Geeft  dit glans, brengt dit zekerheid,kan iemand hierop bouwen, brengt dit

rust voor iemand die de ervaring mist. En dan daarbovenop, geef je nog beknopt weer de belangrijke punten.

Maar niet in dezelfde zin.

Want ook het  hart heeft   haar juiste plaats.En zit vaak niet in het hoofd,

maar in het midden  van het midden.En is de bron van elke  levensvoedende

stroom naar de kleinste onderdelen  vanhet leven. Dus eerst schrijven

met  het hart, en dan het gesprek nog eens samenvatten enkort  a

anvullen met  de belangrijkste bevindingen. Wat dan volgt, is een liefdevol gevoel,

en een wijze

argumentatie. De top van notuleren. Te vatten voor de  gevoelsmens,

en  ook voor de  wetenschapper.

 

 

Een functie  ter vergadering

Mensen houden van samenzijn, liefst in gezelligheid of vreugde.

Maar ook om  te bouwen, te besturen, of te raadplegenzijn er

vormen om samen te zijn. Een vaste orde is een  veiligheid.

Een natuurlijk verloop  is altijd prettig.Natuurlijk is als

iedereen elkaar laat uitpraten,durft aan te geven, dat er  iets  mist.

Een bijzondere visie op het bord komt.Een zwak geluid,  toch

hoorbaar wordt,desnoods een  ander die kracht bijzet.Een vraag niet

onbeantwoordt blijft. Ook  een  verzet,  zich begrepen voelt.En ook een

kwetsing gebalsemd wordt. En dan, de vergadering, de inhoud isafhankelijk

van de lopende zaken,maar een punt die altijd terugkomt  is: Welke punten

komen  we  zelf inbrengen,en niets is te gek,  te slap,  te minderwaardig,of  te

goed, of te hoogdravend, of niet  geschikt.Want elke punt die in het  hart leeft,

vragen oproept,onzekerheid geeft. Is de werkelijke nood van de wereld.En

gevraagd, onderzocht, beantwoordt en bediscussieerd,wordt zij tot een antwoord,

dat brood  geeft  aan veelen, enook niet beschimmeld voordat iemand haar opnieuw

terdiscussie stelt. een punt dat ook menig gekke client nog wel eens wilterugzien

op zijn eigen agenda. En ook menig hulpverlener, zich voor schaamt, dat hij dat

nog nietweet. Of dat er meer is dan alleen de mening van

de professional of het leerboek.

 

Een reden tot Feest.

Elke ggzmedewerker, Is een reden tot Feest.

Want welke client,gedijt niet van een beetje aandacht,Van een  therapeut

die  vragend kijkt,Wat is er loos,Wat is er niet goed.Dat u, of jij niet hoog in de

Maatschappij.De geniale ideeen  te berde brengt.Want Gek is gek,Maar Geniaal,

is altijd gek,Als het gepaard gaat met een vleugje eigenzinnige moraal.Als het

gepaard gaat met een schepje geld,Is het meteen beter als het zuiverste  opgeld

.Is het meer waard als een  groot fortuin.Want gek, is dat normaal,Is een

deelname van 20 % van de wereldbevolking aanGek, of prettig  gestoord dan

een  overbodige  statistische normaliteit.Of is gek, een vorm  van Geniaal,en

prettig gestoord een  vorm  van eigenzinnige moraal. Is het dan Feest, als elke

client, al jaren  wachtop  zijn  prins   op  het  witte paard,Of de ontdekking van

zijn eigen jezusbloed.Is het dan Feest ,als niemand ziet,Die prins, is wat diegene

wil, en wenst, en dat wensen we allemaal.Is het dan Feest als iedereen vermijdt,

om al te opzichtig  voor Jezus  uitgemaakt te worden.Immers de beste willen we

allemaal zijn, en voelen we ons soms ook,Als we niet tegengewerkt worden

door een bevrijdend moraal.Maar diegene die jezus bloed zoekt, en zich eigen

maakt,Die de prins wil spelen,  maar het paard mist en de ggzals een paleis

betreedt.Die de gekte als een  genialiteit beleeft.En ook nog de medewerkers,

een Feest toewenst.

 

 

 

 

Die mag blijven, tot in de lengte van dagen,

Een vaste toegang tot het psychiatrie verblijf.Om te zorgen  dat ook de

gekste clienten,

Toch gekoppeld mogen blijven aaneen verborgen kern,Van lijden in genialiteit

en een  scherm   van prettig gestoord bevrijden.Is  er dan een man, een  vrouw in

de psychiatrie,

die client  of medewerker,De rollen eens  omdraait en zegt, Wat leer je mij?

Wat  voor behandeling denk jij dat ik nodig heb?Want het is en blijft,

Ik vind jou waardeloos als hulpverlener, je hoort het  zo te doen.die clienten

zijn hulpeloos, want ze kunnen  zelfs  niet ter toiletering gaan. Wat leer ik van

jullie,  en van mezelf.Dat ook al is het Feest, en leren  we  niets van elkaar, toch

zien we.De medewerkers blijven werken, de clienten blijven  komen.Het geld

stroomt in beide richtingen.Schijnbaar een zegen  van alle tijden.Natuurlijk  niet het lijden,

maar wel de zorg in aanzicht van het belijden.

 

De beloningsstructuur, in zorgelijke omstandigheden  Wij

worden allen beloond, elke dag, ook mogen  we  anderen  belonen en

waarderen   voor de  aandacht die ze aan ons besteden.

Toch vinden  we  het nodig om sommige  mensen iets meer  te geven.

In klinkend goud. Welke man of vrouw  is er niet warm  geworden van

een beetje zonneschijn. Immers het echte goud komt  uit de hemel.

 

Hoe groot zou de kans  zijn  dat we daar ooit voor moeten  betalen met  ons geld. Dat

zou niet alleen discriminatie zijn, maar ook onthouding van ons levensbeginsel. Immers

zonder zonneschijn geen leven, en geen vreugde of genoegen  in wat we doen.

 

Waarom heffen  we  dan lasten op onze arbeid  om  het anderen te geven boven

het  deel  dat ze nodig hebben  om te kunnen samenleven.

 

Verdienen   we niet allen, of we medewerker, client, minderbehoevende, of

geniaal  of super  mens  zijn niet het recht op leven. Is het recht van de  een net

iets groter, of maken we  die  van de ander veel kleiner. Waarom doen

we dat, als we  weten  dat er alleen wrok, woede, haat, schande, misdaad, leugen,

onaardigheid, veroordeling uit voorkomt. Immers geld is een  van de meest

gewilde goederen, en het maakt het minst gelukkig. Ben je zelf wel gelukkig

met je vele geld, dan zijn een  aantal anderen minder  gelukkig met  het deel  wat ze niet krijgen.

 

Als we de rangorde in beloningen afschaffen, missen we dan de stimulans of

motivatie om te werken? We missen dan zeker  de motivatie en stimulans

om te stelen en vuile spelletjes te spelen. En waarschijnlijk krijgen een  hoop

meer mensen dan de motivatie  om  te leven, of te blijven leven. Is dat uw

kleine motivatie om meer te verdienen  niet waard?

 

Zo  zorgen we dan uiteindelijk voor een samenleving  waarbij ieder  het verdient

om te mogen leven, en ieder het waardeert om elkaar in gezondheid te zien. En

is er geen ruzie en nijd om  een  gouden munt. Immers  goud zit niet

in munten maar komt uit de hemel.

 

Hoe  zorgelijk is ons geldgedrag?

 

Ons  geld is niet van ons, maar geld is in ons bezit. Als het geld van ons zou

zijn,  zouden we  elke  munt bij ons houden  en  nooit meer weggeven. Je

hebt kinderen, welke je koestert en verzorgt, je hebt gewaardeerde

objecten, tot gebruik of tot kunst. Maar geld dat een nacht later al ergens

anders verblijft is een  zweverig  goed. Te zweverig om een kenmerk aan

te verbinden. Toch heeft het het grootste kenmerk ter wereld.

 

Hulpverlening verhaal

Een verhaal over de psychiatrie, met een symboliek die niet

woordelijk is maar meer het proces weergeeft.

In de jaren 20, Was er een cliente, een  vrouw open  voor raad en

vragend om een daad. Een daad van nobelheid  om  het leven te voorzien van een glans.

Toch in de jaren 20, was  het  gewoon   dat er  geen nobelheid werd

beloond  of gewaardeerd. Het waren de jaren van de heldendaden  die

bezongen werden.  De heldendaden die niet werden verricht op

het slagveld, vechten is iets voor woestelingen, en grofmondige mensen,

De heldendaden  werden  niet verricht in de fora, en publiekshuizen,

de tijd van de romeinen was voorbij, ze waren   in hun  ontucht ten

onder gegaan. De helden daden, van Hoofse beminnen was

evenmin  gelief om als spel te dienen   voor grootmoedige mensen. De helden daden

van de jaren 20, waren de grootste tot nu  toe verzonnen, zoals elke

tijd zich  groot acht, en groot waant als zij niet de beste is. De helden daad,

een  in getal,  was het zich wijden  aan een wetenschappelijke taak. Zonder prestige

was er geen eer in dit leven, of in het erna.   Want ook reeds zijn de ervaringen

aan het  eind  van het  leven   al bezongen. Prestige is te krijgen  door getallen te

bestuderen, elementen uit de wereld te vergroten tot proporties die elke letter

door de  natuur erin  uitgedrukt  laten lezen.  Toch deze

nobelheid in wetenskunst

, was niet de daad of de  vraag die de cliente zocht. Misschien haar tijd ver vooruit,

vond zij kleuren, en betoonde zich een  held in het ontdoen van toneelspel,

maar nobelheid  vond zij niet. Wellicht was het een  vraag die raad behoeft.

De raad van een genezend man. Geneeskunst is een daad, niet nobel,  niet te groot,

niet te min voor een mens die weet dat ongeluk niet in kleine  hoekjes  zit,

maar op straat verkrijgbaar is, en soms een medestander nodig heeft om overwonnen te worden.

 

Toch  de  raad die zij verkreeg was, alles zit vast in een structuur, een  die plicht oplegt.

Bij plicht die niet wordt vervuld, krijgt met last, van gewetensnood, en daarna

van schuld of wonde. Toch elke plicht wordt weer  opgevat als het lichaam  zijn herinnering

weer   richt op de taak die voorligt. Echter deze raad, niet vervullend   daar zij niet ziek was,

en  haar plicht  haar deed zoeken naar een antwoord, of een daad van heldenmoed.

Was een woord uit letters bestaand, maar zonder een betekenis die veel waarde gaf.

 

Verder   ging de zoektocht, al vragend   langs  oude mensen, zeer oud,

en verlegen  om  noch goed te spreken, brachten zij hun woorden.

Soms via een boek met tekeningen, soms een verhaal zonder tijdsverloop.

Andere  keren een gewichtige bron, verheven en bestudeerd.

Met tal van raadgevingen  en bedoelingen.

Sommige te diep om te kunnen bezinnen.

 

 

Deze raad die de cliente eruit trok. Soms is men dichtbij,

soms is men veraf. Toch het is woord en  geloof.  Maar  wat men ziet,

is wat men  kan verkrijgen,  niet door lezen, bestuderen, door

heftig beredeneren. Nee soms is het nodig om  slechts te doen,

om te vragen aan iemand, aan God waar moet ik beginnen. Want boeken,

films, cd's, prachtige gebeden. Hebben slechts een  bron. Een daad van nobelheid is

slechts een  goed begin. Zo nobel om te kiezen voor een  zaak te dienen die soms

afwijkt van je eigen belang, of je eigen doel. Dan is het, ben ik nobel, en

dien ik goede zaken, of dien  ik goed en behartig  ik als het ware nobel mijn eigen zaken.

 

Toch een gedachte als verhaal tot symboliek, is niet  dat psychiatrie, een aandoening is

die gek maakt, of bevreesd voor handelen   dat oneervol  aandoet, of op  zijn  slechts  een

gevaar voor samenleving inhoudt. Nee  de symboliek is dat mens, ziek, gezond of

glansrijk, zit met een vraag. Die alleen hij zij zelf kent, en hoopt te beantwoorden.

 

Deze vraag is een woord, een gebaar, een beeld,  een gevoel, iets wat men zoekt zonder te

weten wat. Een vraag, is een vraag als zelfs  de vraag benoemen een zoektocht is.

 

 

 

 

Een Schrijven dat poogt zicht te geven  op  de oorzaak van

geestesziekte.Een ontdekking  een geen  vaststelling. In de

psychiatrie, zien we veel clienten lopen, soms noemen we ze

liever pati‘nten, die  niet even  kundig  of vaardig zijn in het zich uitdrukken,

of zich voordoen  als een persoon die waardering behoeft, of respect wenst.

Vooral bij ouderen die in de opname verblijven wordt dit zichtbaar. Soms is dit

ook een  van de  zaken  die  kunnen  schrijnen. Want niet alleen verdienen ouderen

respect, van wege  hun pad waarop ze al leed en pijn hebben

doorstaan behoren ze onze aandacht te krijgen. Niet vanuit dwang  of verplichting,

maar meer vanuit onze bewondering. Toch zien we dat een mens niet altijd juist

wordt behandeld.  Ook in de psychiatrie, geldt al snel dat een  client waarschijnlijk

wel  zo zijn  oorzaken  of zondes  heeft  gehad  waardoor hij  of zij  zo is.

 

Deze oorzaak, die we allemaal  of in ieder  geval sommigen van ons veronderstellen,

en als onbewuste basis nemen om onze aannames en vooroordelen

op te baseren, ligt zoals wij vaak in onze beleving  zien niet op het vlak van erfelijkheid,

verwantschap, beroepsvorming, karakterkenmerk.

 

Erfelijkheid, geeft geen  vooroordeel  want dan zouden  ouders, broers, zussen,

dezelfde vooroordelen   of kritiek moeten krijgen.  Dit is soms het geval maar niet

statistisch duidelijk genoeg. (dit staat los van de erfelijkheid van de  aandoening.)

 

Verwantschap, mensen kunnen  zich verwant  voelen  aan een  persoon die niet in

hun familie is verbonden. Toch deze  verwantschap draagt niet  met zich mee

dat de persoon  die  zich verwant voelt, of andersom zich ook negatief bejegend voelt,

of zo wordt behandeld of beoordeeld.

 

Beroepsvorming, Vanuit de statistiek is al bewezen dat bepaalde

beroepsgroepen een bepaalde vookeur   of waardering   genieten. Toch zijn er

binnen deze groepen ook mensen die een geestesziekte krijgen, en ook

als zodanig een vooroordeel genieten. Het  vooroordeel is dus niet afhankelijk

van de beroepsgroep waaruit je komt  voordat je ziek werd. Als we het

proberen   ter herleiden. Bepaalde beroepsgroepen zoals handwerk, of werk

waar een  schande oprust zien we ook dat niet  al deze mensen een

geestesziekte krijgen, en dat als deze mensen zich in normale maatschappelijke

kringen bewegen   zonder kenbaarheid  van beroep, ze ook geen  vooroordeel of

onjuiste bejegening krijgen.

 

Karakterkenmerk, Elk persoon deelt enkele van zijn karakterkenmerk

met anderen. Sommige met familieleden, sommige

met mensen die zich verwant voelen.

Het  karakter is geen  meetbaar of kenbaar gegeven in de mens,

immers zij treed  naar voren  door het gevoel,  en kan in uiteenlopende

situaties een gedragswijze laten zien.

 

 

Bijvoorbeeld als er nood is tot handelen

kan een  kloek man bevriezen, en

een slappe zonderling de kracht vinden om iedereen  te redden.

Dit voorbeeld

is niet ten wijze  van alle karakterkenmerken. Daar karakters zeer

uiteenlopend zijn, is het geen onderzoekswaardig doel om te

discrimineren naar persoon en menswaardigheid.

 

Mensen die zich bejegend voelen  als een kinderlijk persoon (hulpeloos),

als een crimineel (aanrekening  gedrag ipv keuze of intentie),

zwakheid (machteloosheid), kwade inborst (ontoerekeningsvatbaarheid),

en zich hiermee niet juist voelen bejegend, zijn misschien volgens  diagnose  of beoordeling

juist gekenmerkt, maar zijn niet altijd in volledigheid   gehoord of begrepen. Soms kan

er ook een misleiding of aanleiding   zijn  in de omgeving die oorzaak was  voor het afwijkende gedrag.

Bij een oorzaak buiten  de  persoon zal de client zich vaak onbegrepen voelen. En wenst 'echt contact'.

 

Immers oorzaken van geestesziekten   zijn volgens classificatie soms aan te

wijzen   of hebben verhoogde risico's zoals kindertrauma, schokkende gebeurtenissen,

plotselinge wijzigingen in normering,  waardebepaling,   sociale verbanden.

 

Een geestesziekte is daarom ook niet een begrip dat als discriminatieinstrument gebruikt

mag worden. Een geesteszieke, is geen onderscheidbaar mens   die zonder directe

gezondheidsoorzaken voor hemzelf of anderen

beperkingen  opgelegd mag worden. Deze stelling  houdt in dat ze  binnen

hun grenzen en veiligstelling evenwaardig toegang behoren te hebben tot onderwijs,

beroepsmatige invulling, creativiteit, levensontplooing. Dit houdt ook in dat ze

zonodig alles binnen de maatschappelijke betrokkenheid, en werkzaamheid op maat

moeten krijgen. Als de algemene deler is dat onderwijs in jaarperiodes gegeven

wordt, en er examens  zijn. En er een groep afvalt van deze regel, dan is het in

redelijkheid om ook hierin  door de regering te voorzien  voor een systeem dat

ook achterblijvers, en anderen een gelijke  kans biedt op onderwijs. Dit voorbeeld

geldt evenzeer voor de  andere levensgebieden en invullingen. (welke binnen de

grondwettelijke bepalingen vallen)

 

Zorg, van Herstel naar Herwaardering.

 

In de zorg zien we een opgaande beweging om de term herstel in alle facetten

van zorg in te voeren,  om clienten meer  mogelijkheden  te geven hun herstel te

mogen beleven,  of toegang te laten hebben tot hun  dagelijkse gang. Herstel,

zoals in het woordenboek, of in de spreektaal betekent  het volgende, het uitgaan

van de situatie zoals het is, en daaromheen alles aanpassen, ook de eigen  invulling

van het leven. Waar genezing  spreekt   over het ongedaan maken   of oplossen van een

beperking ,en zodoende de oude functie weer opnemen   (of oude bezigheden), zo

spreekt herstel over het aanpassen  van de functie of de oude bezigheden aan de

nieuwe status (de hele mens plus zijn beperkingen).

Herstel  kan zich uiten in meer aandacht aan de mens zelf, aan zijn persoon, ten einde

de energie te leveren, de client zelf zijn initiatieven te ontplooien.  Herstel  kan ook

betekenen dat je als hulp  verlener op zoek   gaat naar een wijze van behandelen   die

meer aansluit bij de mens met beperkingen in plaats van een behandelwijze die de

gezondheid weer  terugbrengt.

In een  voorbeeld  kan dit het volgende  betekenen:

Een client die ernstig   last heeft   van straatvrees, bij genezing  confronteer je de client

met  de angsten en door 'afstomping' of gewenning leert hij er toch doorheen te gaan

en zijn functie volledig te hervatten.

Bij herstel, ga je kijken welke functies, bezigheden, als volwaardige vervanging kunnen

dienstdoen, die niet  afbreuk   doen  aan de eigenwaarde, ook niet aan de  sociale  of

maatschappelijke status, en toch voldoendend zijn en geen zwaardere last zijn  als de

kwaal  of de mogelijke genezing.

Nu is misschien een toekomstige term die door de  lucht gaat vliegen niet Herstel, maar

Herwaardering. Niet inde  zin van dat we opnieuw leren complimenten maken, maar in

de zin dat we ons leven  zoals het verdeeld is in verscheidene diepe zielsverlangens, en hoe

we  ertegenaan kijken,  opnieuw gaan bezien, niet  door de ogen van een hulpverlener of

psychotherapeut, maar door onze eigen ogen, door actief op zoek te gaan naar

onze eigen bronnen.

Bronnen die misschien niet zoals vroeger  lagen in de opgelegde schoolregels, geleerde

wetenswaardigheden, maar in nieuwe, interessante onderwerpen die we bestuderen,

onderzoeken. Of dat uit boeken, films, muziek, kunst, of sociale  contacten bestaat, het

is gelijkwaardig. De grote waarde  van herwaardering, onze oordelen van een  nieuwe

waarde voorzien, onze verlangens van een nieuwe waarde voorzien, etc. is dat ook

de waarde die geleidt heeft tot een stuklopen, een langzame achteruitgang in kennis, kunde,

vaardigheid, opnamecapaciteit, langzaam weer  terugvloeit in de energie die de groei

voortbrengt. En deze groei die mogelijk wordt, wordt in het menselijk lichaam altijd gericht

op het urgentste probleem, of conflict.

Her waarderen, Waarde bepalen,  ontdekken in de omgeving, in onszelf, in levensvragen,

in hoe we met het leven omgaan.

Toch zo'n term  blijft een begrip dat nog niet  te vatten is, al kunnen we door ermee aan

het werk te gaan door simpele vragen te stellen, en  daardoor nieuwe

vragen te ontdekken, erin groeien om een gezonde  waarde  aan ons zelf

te geven, en  ook aan anderen, en aan uiteindelijk onze meest diepe bron zelf.

In welke benoeming we die ook vormgeven of naspeuren.

 

Simpele vragen kunnen zijn:

- Wat is de meest waardevolle gebeurtenis in mijn leven geweest tot nu

toe, was het vanwege de aanwezigheid  van een  persoon, vanwege een

begeerd doel  dat behaald werd,  vanwege een wonder, een toevalligheid,

een grote dosis geluk. Of andere dingen.

- Als het een  persoon is, ken ik meer personen die ook die waarde

voor mij hebben, en wat komt  er overeen   in die personen.

- Als het een  doel is, wat is de waarde van het doel, waarom vind ik het

van waarde, brengt het mij geluk, voldoet het aan een levensvraag,

schenkt het aanzien,  schenkt het geluk, of voorspoed.

- Als het een  wonder is, of een toevalligheid, is dit omdat ik iets nieuws

zelf ontdekt heb  dat ik toen voor het eerst (zichtbaar) toepaste, is het vanwege

een nooit geziene   eigenschap  van mijzelf. Kreeg ik bevestiging in een vertrouwen

dat ik in iemand of mezelf stelde. Of was het een  vervulde wens  of bede die ik

nooit meer verwachtte, of al had opgegeven.

- Als het een  dosis geluk was, was  dat puur  toeval of nooit vermoed, of hebben

andere mensen mij daarbij geholpen door mij een kans te bieden of mee te werken,

Was ik mij ergens niet bewust van de rol van andere mensen, of legde ik een verband

dat alles  (tijdelijk) vergemakkelijkte. Liet ik iets na dat ik normaliter wel deed, of

probeerde ik de gok te wagen. Of gebruikte ik andere bronnen (intuitie in plaats van verstand).

-           Andere dingen, kunnen zijn bijvoorbeeld  toekomstgericht, wat is mijn diepste

-           wens   of verlangen   om verwerkelijkt te zien, is dit alleen voor mij een

-           gelukkigmakend   iets (als het werkelijk  wordt ben ik dan zelf gelukkig

-           of ook anderen), is dit verlangen benoembaar of is het een verlangen   naar geluk

-           of naar voldoening. Toekomst gericht kan ook betekenen een beeld hebben

-           van hoe je over 5 jaar in de  stoel in je huis zit, met grote zorgen  of blij met

-           een bepaald verkregen goed. Of toekomstgericht doordat je alles open laat

-           en geheel geen verwachtingen hebt of wil  hebben.  Dat je onbevangen

-           de toekomst tegemoet wil treden.

 

Simpele vragen zetten je op een spoor om meer te ontdekken  van hoe je verlangen

tot stand is gekomen, bijvoorbeeld door een leraar in je jeugd die enthousiast

vertelde over die baan  of over  die wijze van leven,  Of in je jongere jaren

een vriend,  een vriendin die iets heel stoer of lieftallig aan je vond wat je

vervolgens bent blijven  volgen, Het  kan ook een  toevallige ontmoeting zijn

die spannend was of mysterieus aandeed waarbij je de conclusie trok dat een

bepaalde eigenschap of uiterlijke kenmerk  dat veroorzaakte. Ook kan

een een ouder  of grootouder door een wijze opmerking je

op het spoor hebben gezet.

Als je te weten  komt  waar je verlangen  uit voortkwam, kan weer  opnieuw

bekijken, over praten met anderen, of dit verlangen, een 'schoonere' 'zuiverder'

vervulling kan krijgen die misschien met minder pijn,

minder moeite,  of met meer inzicht je wel het geluk laat krijgen.

Want waar je als kind  of als jongere niet alles in de

maatschappij overzag om je goed te richten en je

 

 

verlangen te volgen, kun je dat met de volwassenheid of de

ervaring die erbij gekomen is wel. En in dat proces is het ook

belangrijk, voor zover  het je ondersteunt in je zoektocht om zicht

te krijgen op een  vervulbare  uitvoering (Dat je via een acceptabele

weg het kan bereiken, maar  ook dat je de mensen om je heen en

die erbij betrokken zijn, dezelfde waarde  kan laten zien  als die jij

eraan ontleent, niet door overtuiging maar  door de schoonheid  ervan te laten zien).

Toch we weten dat een mens veel verlangens kent, echter de

dagelijkse verlangens   naar eten, drinken, ontspanning is niet wat ik

bedoel, ik doel hier op het zielsverlangen dat een heel leven lang je

doel  blijft,   en  dat ook in elke handeling weer een  zin probeert toe

te voegen. Het is niet  zo dat je dit verlangen van je geboorte af hebt,

maar het is wel aanwezig in de keuzes  die je maakt, de weg die je opgaat,

waar je stilstaat waar  je snel doorloopt. Waar je afkeer  van hebt, waar je gelukkig  van wordt.

Eigenlijk is dit herwaarderen   niet alleen  iets voor ouderen, immers  ouderen

hebben al wijsheid verkregen in de weg die ze zochten, volwassenen, met

hun daadkracht en hun achterliggende  ervaring,   hebben een instrument in

handen  dat grote kracht kan toevoegen aan een samenleving. Ook jongeren,

en kinderen, die meer waarderen  als herwaarderen, hebben toch nog de

onbevangenheid, of deels  ontdekkingszin om niet alleen waarden te herzien,

maar  ook nieuwe   waarden die in de samenleving  niet duidelijk zichtbaar zijn,

of nog niet  ontdekt  aan de oppervlakte te laten komen.

Her-Waarderen. Toch herwaarderen doe je niet zonder ook waardering aan

anderen te geven. Als je blij wordt van iemand anders, als je bewondering hebt, als diegen  zich

zwak voelt, of tijdelijk steun nodig heeft, is het altijd goed om je waardering te uiten

over  iets  goeds  dat je ziet. Ook al voel  je soms dat je misschien niet serieus  erin

genomen wordt, of bedankt wordt.

Waarderen, is ook zeker   dat je complimenten kan geven  en ontvangen, maar ontvangen

is moeillijker als geven, want iemand die iets goeds  van zichzelf terughoort, heeft

een heel nieuw gebied dat ge-exploreerd  kan worden, en dat kost tijd, inzet en een

dosis geluk. Maar een nieuw talent ligt dan zeker   te wachten  om  uit gegeven  te worden.

Maar  net als Waarden, herwaarderen,  waarderen en complimenteren een plaats

hebben  in een goed sociaal systeem, zo hebben ook de huidige normen en waarden

er een plek in, want zij hebben ons menselijke soort nog altijd behoedt voor te

grote misstappen, die  wij  dan niet meer zouden meemaken. Dus een ijkpunt voor

nieuwe waarden, voor herwaarderen is altijd komt het tegemoet aan of vult het de

huidige normen en waarden aan.

Normen  en waarden vind men  overal, niet alleen op school, of op  het werk,

maar ook in de nederlandse (grond)wet, in de religieuze schriften, in de

filosofische onderzoekingen, in de ervaringsleer, maar ook al als je in

gesprek gaat met anderen. Een eenvoudig voorbeeld is:

Ik sta in de rij bij de supermarkt en een nieuwe kassa  gaat open, ik storm van

achterin de rij tot voorin bij de nieuwe, als een ander dan een  opmerking maakt,

weet ik dat er een bepaalde norm is overschreden, men gaat uit van een zekere 

rechtvaardigheid in de verdeling van  last of tijdsdruk. Iemand die

net komt aanlopen wordt geacht ook een gemiddelde tijd te

wachten,

 

 

 

 

en  de  langst wachtenden   hebben sociaal gezien  voorkeur  om

de nieuwe   kassa als eerste te mogen gebruiken.

Naast deze rechtvaardigheid, die in talloze situaties zichtbaar is, zijn er

ook andere  normen, zoals gerechtigheid (gun ik een ziek mens toch mogelijkheid

om zijn leven vorm te geven met enig vooruitzicht op geluk), Deugdzaamheid

(gun ik mijn  lichaam, geest, ziel, een zuivere  wijze  van voedselverschaffing, niet

alleen fysiek eten, maar  ook welke boeken lees ik, welke films kijk ik,

en ben  ik pro actief genoeg om  genoeg vriendelijkheid op mij af te krijgen,

bijvoorbeeld door zelf vriendelijk te doen, ten einde   ook sociaal gevoed  te worden)

Naast normen,  die leidend kunnen zijn in het proces, heb je ook waarden,

Waarden  worden gehecht aan eigenschappen, de uitwerking  van een  norm,

maar  ook aan voorwerpen, voor gebruik, voor sieraad of voor beveiliging.

Zo kan er waarde worden gehecht aan een  goed stevig huis, aan een

goed vervoersmiddel, kan zijn duurzaam,  milieubewust, maar ook juist

gemakkelijk en effectief, naast een huis, een vervoersmiddel kan je waarde

hechten  aan personen die een doel die je koestert (deels) al vervult hebben,

ze zijn een voorbeeld, maar ook bepaalde materialen en vormen kunnen een  waarde

vertegenwoordigen. Goud,  diamant, maar ook kleiner als je van natuurstenen houdt,

een marmeren beeld. Ook kan het symbool erachter een waarde vertegenwoordigen,

een gebeeldhouwde engel, jezusbeeld, of zwaan, kunnen een waarde weergeven  als symbool.

Een zwaan  staat voor onschuld, edele  bedoeling,  deugdzaamheid, niet alleen

door benoeming ervan maar ook de schoonheid kan je diep raken.

Toch dit hele artikel is niets bij wat een mens gaat ontdekken over zichzelf, door

het zelf te doen, als hij / zij begint met (her)  waarderen.

Voor de luisteraars onder ons, Succes!